Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Dąbrowska, Sędziowie WSA Andrzej Kołodziej, Adam Lipiński (spr.), Protokolant Specjalista Marek Kozłowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 grudnia 2010 r. sprawy ze skargi K. S. na decyzję Dyrektora Generalny Służby Więziennej w W. z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania nagrody rocznej za 2009 r.: 1) stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz utrzymanej nią w mocy decyzji Komendanta Centralnego Ośrodka Szkolenia Służby Więziennej w K. z dnia [...] marca 2010 r. 2) zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.
K. S. pełniła służbę na stanowisku [...] w [...] (dalej w skrócie C.). Z dniem 31 stycznia 2009 r. została zwolniona ze służby w związku z nabyciem prawa do emerytury z tytułu osiągnięcia 30 lat wysługi emerytalnej.
Komendant C decyzją z dnia [...] stycznia 2009 r. przyznał jej nagrodę roczną za 2009 rok w wysokości 423,83 zł. Dyrektor Generalny Służby Więziennej decyzją z dnia [...] marca 2009 r. uchylił to rozstrzygnięcie. Po kolejnym rozpatrzeniu sprawy Komendant C. decyzją z dnia [...] marca 2009 r. przyznał K. S. nagrodę roczną za 2009 rok w wysokości 497,17 zł. Dyrektor Generalny Służby Więziennej decyzją z dnia [...] kwietnia 2009 r. powyższe rozstrzygnięcie utrzymał w mocy, podkreślając, że skoro skarżąca w 2009 roku pełniła służbę tylko do 31 stycznia 2009 r., a rozwiązanie z nią stosunku służbowego nastąpiło z uwagi na nabycie uprawnień emerytalnych, to organ I instancji prawidłowo przyznał jej nagrodę roczną w wysokości 1/12 miesięcznego uposażenia wraz z dodatkami o charakterze stałym. Prawidłowo też obliczono podstawę nagrody, uwzględniając należne funkcjonariuszce w dniu 31 stycznia 2009 r. uposażenie w łącznej wysokości 5.966,00 zł., składające się z uposażenia zasadniczego w kwocie 2.585,00 zł, dodatku za wysługę w kwocie 647,00 zł, dodatku za stopień w kwocie 1.214,00 zł oraz dodatku służbowego w wysokości 1.520 zł.
Powyższą decyzję Komendanta C. K.S. zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który wyrokiem z dnia 16 grudnia 2009 r. sygn. akt II SA/Wa 995/09 oddalił skargę.
Wyrok ten stał się przedmiotem skargi kasacyjnej byłej funkcjonariuszki do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 106 ust. 2 pkt 3 ustawy o Służbie Więziennej oraz § 1 ust. 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 30 stycznia 2002 r. w sprawie warunków i trybu przyznawania funkcjonariuszom Służby Więziennej nagród rocznych, nagród uznaniowych i zapomóg. W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono, że w przedmiotowej sprawie całkowicie bezsporny jest stan zdrowia skarżącej potwierdzony orzeczeniem z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...], z którego wynika, że jest osobą całkowicie niezdolną do służby, schorzenie to ma charakter trwały i pozostaje w związku ze służbą. Komendant C. musiał mieć świadomość, iż to orzeczenie może mieć wpływ na przysługujące skarżącej świadczenia finansowe. Zatem Sąd I instancji przyjął błędne założenie, iż inwalidztwo skarżącej jest okolicznością nową i dotychczas nieznaną, gdy tymczasem orzeczenie Komisji Lekarskiej ma charakter deklaratoryjny, wobec czego potwierdza jedynie istniejący stan faktyczny już od 30 stycznia 2009 r. Nie jest okolicznością nową, gdyż orzeczenie z [...] kwietnia 2009 r. tej sytuacji nie kreuje i jej nie kształtuje, a jedynie ją stwierdza. Dlatego też stwierdzona w tym orzeczeniu okoliczność powinna być uwzględniona przy ustalaniu nagrody rocznej za 2009 r.
Nie czekając na rozstrzygnięcie skargi kasacyjnej, w dniu 2 lutego 2010 r. K. S. złożyła do Komendanta C. wniosek o wszczęcie nowego postępowania w sprawie ustalenia nagrody rocznej za 2009 r., w którym przywołała okoliczności podniesione w skardze kasacyjnej.