Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Mierzejewska, Sędziowie WSA Danuta Kania, Janusz Walawski (spraw.), Protokolant starszy sekretarz sądowy Aneta Duszyńska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 września 2013 r. sprawy ze skargi D. S. na decyzję Szefa Służby Celnej z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby - oddala skargę -
Szef Służby Celnej, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia
14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) oraz art. 188 ust. 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r.
o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 168, poz. 1323 z późn. zm.) w dniu [...] marca 2013 r. wydał decyzję nr [...], którą utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Izby Celnej w O. z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] o zwolnieniu D. S. ze Służby Celnej wydanej na podstawie art. 105 pkt 9 ustawy o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 168, poz. 1323 z późn. zm.).
W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy podał, że jedną z przyczyn fakultatywnego zwolnienia funkcjonariusza ze służy w Służbie Celnej jest, zgodnie z art. 105 pkt 9 przedmiotowej ustawy, zaistnienie innej niż, określone w pkt 1-8, ważnej przyczyny, jeżeli dalsze pozostawanie w służbie nie gwarantuje należytego wykonywania obowiązków służbowych, w szczególności gdy wymaga tego dobro Służby Celnej lub gdy nastąpiła utrata zaufania niezbędnego do wykonywania obowiązków służbowych. Zwolnienie w takim przypadku następuje po zasięgnięciu opinii związków zawodowych.
Długotrwała nieobecność w służbie D. S., pomimo że usprawiedliwiona, prowadziła do dezorganizacji służby oraz obciążania pozostałych funkcjonariuszy dodatkowymi zadaniami, wpływała też na negatywną motywację pozostałych funkcjonariuszy. Sam fakt tak długiej nieobecności ww. naruszał interes służby.
W ocenie Szefa Służby Celnej, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy oraz przedstawione przez organ pierwszej instancji argumenty potwierdzają zasadność decyzji o zwolnieniu ze służby. Należy podkreślić, że organ nie oceniał, ani też nie kwestionował zasadności przebywania funkcjonariuszki na zwolnieniach lekarskich, ale wziął pod uwagę, że od 4 lat była ona niedyspozycyjna i miało to wpływ na pracę jednostki, w której pełniła służbę.
D. S., reprezentowana przez pełnomocnika, wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Szefa Służby Celnej z dnia [...] marca 2013 r., utrzymującą w mocy decyzję organu pierwszej instancji w przedmiocie zwolnienia skarżącej ze służby w Służbie Celnej.
Pełnomocnik skarżącej zarzucił w skardze, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem następujących przepisów:
1) art. 105 pkt 9 ustawy o Służbie Celnej w zw. z art. 7, 77 i art. 80 Kpa, poprzez dowolne przyjęcie, że dalsze pozostawanie skarżącej w służbie nie gwarantuje należytego wykonywania obowiązków służbowych, bowiem wymaga tego dobro służby, podczas gdy prawidłowa ocena materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie nie pozwala na dokonanie takich ustaleń;
2) art. 2, art. 18, art. 47 i art. 71 Konstytucji RP, poprzez ich niezastosowanie, podczas gdy organy stosujące prawo powinny przy interpretacji przepisów i ocenie stanu faktycznego uwzględniać dobro rodziny, chronić życie prywatne i rodzinne, zwłaszcza gdy na skutek arbitralnego stosowania prawa może zostać naruszone dobro małoletnich, niepełnosprawnych dzieci.