Sprawa ze skargi na decyzję Prezesa Rady Ministrów w przedmiocie odmowy przyznania emerytury specjalnej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kwiecińska, Sędziowie WSA Iwona Maciejuk (spr.), Stanisław Marek Pietras, Protokolant specjalista Ewa Kielak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 października 2016 r. sprawy ze skargi E. D. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania emerytury specjalnej oddala skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
650 Sprawy świadczeń społecznych w drodze wyjątku
Inne orzeczenia z hasłem:
Ubezpieczenie społeczne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezes Rady Ministrów
Uzasadnienie strona 1/5

Prezes Rady Ministrów decyzją z dnia [...] października 2015 r. nr [...], na podstawie art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1440 ze zm.) odmówił przyznania E. D. emerytury specjalnej.

W uzasadnieniu organ przywołał treść przepisu art. 82 ust. 1 powołanej ustawy. Wskazał, że świadczenie może być przyznane osobie posiadającej wybitne zasługi w jakiejś dziedzinie aktywności, np. na niwie zawodowej, artystycznej, społecznej, sportowej, czy politycznej oraz w przypadku zaistnienia nadzwyczajnych zdarzeń losowych. Podał, że brana jest pod uwagę sytuacja bytowa wnioskodawcy, jednakże nie może być ona jedyna przesłanką uzasadniająca przyznanie takiego świadczenia.

W ostatnim akapicie uzasadnienia decyzji Prezes Rady Ministrów stwierdził, że okoliczności wynikające z uzasadnienia wniosku i nadesłanych dokumentów nie dają podstaw do przyznania E. D. świadczenia specjalnego.

E. D. wnosząc o ponowne rozpatrzenie sprawy przez Prezesa Rady Ministrów wskazała na swoje zasługi w dziedzinie aktywności zawodowej, społecznej i politycznej. Podała, że pracując na stanowisku [...] na [...], skutecznie uszkadzała łączność z Komitetem [...] poprzez wymianę dobrego bezpiecznika na spalony. Wyraziła pogląd, że działania te były mocno dywersyjne. Podniosła również, że zawsze starała się pomagać ludziom starszym, samotnym i schorowanym, pozostawionym bez opieki i zawsze informowała pracowników socjalnych o sytuacjach wymagających ich interwencji.

Prezes Rady Ministrów decyzją z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] października 2015 r. nr [...].

W uzasadnieniu organ podał, że E. D. zwróciła się do Prezesa Rady Ministrów z prośbą o przyznanie emerytury specjalnej. Wniosek swój umotywowała 35-letnim stażem pracy w Poczcie Polskiej i chorobami, które powstały w związku z wykonywaną pracą. Organ wskazał, iż z nadesłanych przez wnioskodawczynię dokumentów wynika, że posiadane przez nią dokumenty medyczne, pomimo że choroby w nich wymienione figurują w obowiązującym wykazie chorób zawodowych, to nie potwierdzają ich istnienia w wymaganym przedziale czasowym, tj. od roku od zakończenia pracy. Wnioskodawczyni zatrudniona była przez Pocztę Polską w latach 1974-2008. Kolejno pracowała na stanowiskach: [...] (w latach 1974-1979), [...] (1979-1993) i [...] (1993-2008). Z orzeczeń o stopniu niepełnosprawności oraz opinii sądowo-lekarskiej z dnia [...] stycznia 2015 r. wynika, że niepełnosprawność wnioskodawczyni powstała w 2012 r.

Wnioskodawczyni podała, że została odznaczona przez dwóch ministrów łączności w latach 1993 r. i w 2008 r. W 2005 r. przeszła operację klatki piersiowej (wycięto jej guza), od listopada 2011 r. leczy się na zmiany błony śluzowej policzka lewego. Jest także zapisana w kolejce na endoprotezy obu kolan, przy czym jest uczulona na trzy metale: chrom, nikiel i miedź, co ma znaczenie przy doborze endoprotez. W pracy zawodowej była wyróżniona za pracowitość, sumienność, dokładność i osiągnięcia zawodowe. Obok [...] dokonywała również wyliczeń w wysokości kredytów, które klienci mogli zaciągnąć w Banku Pocztowym. Zapisywała klientów do II filaru ubezpieczeń w "[...]" i znacznie przekraczała wyznaczony plan, np. zamiast wyznaczonego minimum w wysokości dwóch osób zapisywała 40, a nawet 50 osób. Mając duży kontakt wyborcami (pracując jako [...]) angażowała się w kampanie wyborcze, rozmawiała z ludźmi, uczyła ich, jak oddawać głos. Swoim zaangażowaniem w kampanie wyborcze w latach 90-tych doprowadziła do zmiany na stanowisku Burmistrza Miasta i Gminy [...], a jej faworyt wybierany był przez kolejne trzy kadencje.

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
650 Sprawy świadczeń społecznych w drodze wyjątku
Inne orzeczenia z hasłem:
Ubezpieczenie społeczne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezes Rady Ministrów