Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Sprawiedliwości w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Borowiecki (spr.), Sędziowie WSA Iwona Maciejuk, Łukasz Krzycki, Protokolant specjalista Sylwia Mikuła, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 grudnia 2018 r. sprawy ze skargi A. S. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] kwietnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej - oddala skargę -

Inne orzeczenia o symbolu:
6480
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Sprawiedliwości
Uzasadnienie strona 1/13

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] kwietnia 2018 r., nr [...], Minister Sprawiedliwości (dalej także: "Minister" lub "organ") - działając na podstawie przepisów art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 ze zm. - dalej: "k.p.a.") - po rozpatrzeniu wniosku A. S. (dalej także: "skarżący" lub "strona skarżąca") z dnia [...] grudnia 2017 r. o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] listopada 2017 r., nr [...] odmawiającą udostępnienia skarżącemu przetworzonej informacji publicznej w postaci całkowitego kosztu użytkowania telefonów stacjonarnych i komórkowych przez Ministra Sprawiedliwości, Sekretarzy Stanu, Podsekretarzy Stanu, Dyrektora Generalnego Ministerstwa Sprawiedliwości, dyrektorów wszystkich departamentów i biur w Ministerstwie Sprawiedliwości oraz ich zastępców, za okres od [...] listopada 2015 r. do [...] czerwca 2017 r. - utrzymał w mocy w/w decyzję z dnia [...] listopada 2017 r.

Na podstawie akt niniejszej sprawy Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu [...] lipca 2017 r. skarżący A. S. skierował do Ministra Sprawiedliwości wniosek o udostępnienie informacji publicznej w trybie przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (tekst jednolity Dz. U. z 2018 r., poz. 1330 ze zm. - dalej także: "u.d.i.p.").

W przedmiotowym wniosku skarżący zwrócił się o sporządzenie i przekazanie zestawienia bilingów rozmów/połączeń telefonów służbowych stacjonarnych i komórkowych ministra sprawiedliwości i jego zastępców oraz dyrektora generalnego i dyrektorów departamentów, biur i komórek równorzędnych oraz ich zastępców, a także kosztów tych połączeń/rozmów od dnia, w którym Minister Sprawiedliwości objął stanowisko do końca czerwca 2017 r.

W piśmie z dnia [...] sierpnia 2017 r. Minister Sprawiedliwości, reprezentowany przez Zastępcę Dyrektora Biura Ministra w Ministerstwie Sprawiedliwości, powiadomił stronę skarżącą o wyznaczeniu terminu rozpatrzenia wniosku do dnia

[...] września 2017 r., wraz z podaniem przyczyny opóźnienia.

Następnie, Minister Sprawiedliwości, reprezentowany przez Zastępcę Dyrektora Biura Ministra w Ministerstwie Sprawiedliwości, w piśmie z dnia [...] września 2017 r. przedstawił odpowiedź na wniosek skarżącego o udostępnienie informacji publicznej z dnia [...] lipca 2017 r.

W uzasadnieniu pisma Minister Sprawiedliwości wskazał, iż biling telefoniczny, ze względu na w/w rodzaj informacji, które obejmuje, nie dotyczy informacji publicznej, do której ma zastosowanie ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. Organ wyjaśnił jednocześnie, że sądy administracyjne wielokrotnie zajmowały stanowisko w kwestii tego, czy informacja o numerze służbowego telefonu (stacjonarnego lub komórkowego) osoby pełniącej funkcję publiczną, stanowi informację publiczną. Organ zauważył, że zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem, tego rodzaju informacja nie stanowi informacji publicznej. Organ wskazał, że numer służbowego telefonu jest informacją dotyczącą sfery wewnętrznej funkcjonowania podmiotu publicznego, niemającą znaczenia dla wymienionych w art. 6 ust. 1 u.d.i.p. dziedzin sfery publicznej. Dlatego też, zdaniem organu, nie można wywieść obowiązku podania konkretnego numeru służbowego telefonu komórkowego z wykonywania przez dany podmiot funkcji publicznych. Ponadto, Minister Sprawiedliwości uznał, że telefon komórkowy nie służy też do bezpośredniego komunikowania się obywatela z funkcjonariuszem publicznym lub organem władzy publicznej. Służy natomiast do wewnętrznego komunikowania się osób wykonujących przypisane im zadania publiczne. Potrzeba takiej komunikacji może zaistnieć również poza godzinami urzędowania. Organ, powołując się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 października 2015 r., sygn. akt I OSK 2056/14 - stwierdził, że nietrafny jest argument, iż służbowy telefon komórkowy stanowi majątek publiczny i nie ma przeszkód, aby udostępnić pełną wiedzę o elemencie tego majątku. Według organu, informacją o sposobie wykorzystania majątku publicznego będzie w tej sytuacji informacja o cenie zakupu aparatu i kosztach jego użytkowania. W konsekwencji, organ stwierdził, że numer telefonu komórkowego, sam w sobie, nie posiada wartości majątkowej i nie zawiera informacji o majątku publicznym. W ocenie organu, jeśli numery telefonów, uwidocznione w poszczególnych bilingach (wykazach połączeń) nie posiadają waloru informacji publicznej, także informacje o dacie, czy czasie trwania poszczególnych połączeń takiego przymiotu mieć nie mogą.

Strona 1/13
Inne orzeczenia o symbolu:
6480
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Sprawiedliwości