Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Olga Żurawska - Matusiak (spr.) Sędziowie WSA Stanisław Marek Pietras Andrzej Kołodziej Protokolant starszy sekretarz sądowy Aneta Duszyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 lutego 2016 r. sprawy ze skargi Prokuratora Okręgowego w [...] na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę.
Decyzją Nr [...] z [...] marca 2015 r. Komendant Główny Policji utrzymał w mocy decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] Nr [...] z [...] stycznia 2015 r. odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Komendanta Powiatowego Policji w [...] Nr [...] z [...] sierpnia 2010 roku w sprawie odmowy przyznania A. Z. pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego.
W jej uzasadnieniu wskazał na następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.
A. Z. została mianowana policjantem w służbie stałej Komendy Powiatowej Policji w [...] [...] marca 2010 r.
Aktem notarialnym z [...] marca 2010 r. A. Z. oraz M. S. nabyli po 1/2 części udziału do lokalu mieszkalnego nr [...] przy ul. [...] w [...]. Z § 5 przedmiotowego aktu notarialnego wynika, że dotychczasowy właściciel zobowiązuje się wydać lokal do [...] marca 2010 r.
Wnioskiem z [...] lipca 2010 r., skierowanym do Komendanta Powiatowego Policji w [...], A. Z. wystąpiła o przyznanie pomocy finansowej na uzyskanie wskazanego wyżej lokalu mieszkalnego, podając, że w przedmiotowym lokalu zamieszkała [...] maja 2010 r. wraz z synem [...].
Komendant Powiatowy Policji w [...] decyzją Nr [...] z [...] sierpnia 2010 r. odmówił przyznania pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego. W uzasadnieniu decyzji organ I instancji stwierdził, że w przypadku współwłasności do lokalu mieszkalnego poprzez pomoc finansową następowałoby finansowanie przez Policję praw osoby trzeciej.
A. Z. zrezygnowała z przysługującego jej prawa do złożenia odwołania, natomiast wnioskiem z [...] października 2013 r., skierowanym do Komendanta Powiatowego Policji w [...], wystąpiła o wznowienie postępowania w sprawie odmowy przyznania przedmiotowego świadczenia.
Decyzją Nr [...] z [...] grudnia 2013 r. Komendant Powiatowy Policji w [...] odmówił uchylenia orzeczenia w sprawie odmowy przyznania stronie pomocy finansowej, a Komendant Wojewódzki Policji w [...] decyzją Nr [...] utrzymał ją w mocy. Rozstrzygnięcia te były również przedmiotem oceny Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. który wyrokiem z 17 kwietnia 2014 r. (sygn. akt II SA/Go 217/14) oddalił skargę na decyzję organu II instancji.
4 grudnia 2014 r. do Komendy Powiatowej Policji w [...], na podstawie art. 184 § 1 i 2 K.p.a., Prokurator Prokuratury Okręgowej w [...] wniósł sprzeciw od decyzji ostatecznej Nr [...] z [...] sierpnia 2010 r. Komendanta Powiatowego Policji w [...], zarzucając wydanie jej z rażącym naruszeniem art. 94 ust. 1 ustawy o Policji.
Sprzeciw prokuratora został przekazany do Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...], który decyzją Nr [...] z [...] stycznia 2015 r. odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Nr [...] z [...] sierpnia 2010 r. Komendanta Powiatowego Policji w [...], uznając, że nie została ona wydana z rażącym naruszeniem prawa. Organ wskazał, że decyzja ta była oparta na wykładni prawa funkcjonującej w okresie wydania decyzji, a jako rażąco naruszającego prawa nie można traktować rozstrzygnięcia opartego na odmiennej interpretacji danego przepisu, nawet jeżeli później zostanie ona uznana za nieprawidłową. Organ podkreślił, że w przypadku rażącego naruszenia prawa nie chodzi o spór o wykładnię prawa, lecz o działanie wbrew nakazowi lub zakazowi ustanowionemu w prawie. O rażącym naruszeniu prawa można mówić wyłącznie w sytuacji, gdy proste zestawienie treści decyzji z treścią przepisu prowadzi do wniosku, że pozostają one ze sobą w jawnej sprzeczności. Wydając decyzję z [...] sierpnia 2014 r. organ dokonał literalnej wykładni przepisu art. 94 ust. 1 ustawy o Policji przy uwzględnieniu § 3 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 17 października