Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Dąbrowska Sędziowie WSA Eugeniusz Wasilewski WSA Sławomir Antoniuk (spr.) Protokolant Monika Michnik - Misterek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 października 2009 r. sprawy ze skargi W. B. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską - oddala skargę -
Komendant Główny Policji decyzją z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Komendanta Policji w W. z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...], cofającą W. B. pozwolenie na broń palną [...].
W uzasadnieniu powyższej decyzji Komendant Główny Policji podniósł, iż Komendant Policji w W. cofnął W. B. pozwolenie na broń palną [...], ponieważ ustalił, że był on karany za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. (prowadzenie samochodu w stanie nietrzeźwości - przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji). Jako podstawę rozstrzygnięcia organ I instancji przyjął art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (tekst jednolity Dz. U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525 ze zm.). Organ ten uznał zatem, iż strona należy do osób, co do których istnieje uzasadniona obawa, że mogą użyć broni w celu sprzecznym z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego.
W. B. odwołał się od tej decyzji, zarzucając organowi Policji naruszenie przepisów art. 18 ust. 1 pkt 2 i art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o broni i amunicji, oraz zasad postępowania administracyjnego. W ocenie odwołującego się, popełnienie czynu z art. 178a § 1 k.k., przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, nie uzasadnia obawy, że osoba mogłaby użyć broni w celu sprzecznym z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego. Nie jest to bowiem czyn skierowany przeciwko życiu, zdrowiu i mieniu. Z podanych powodów odwołujący się wniósł o uchylenie decyzji organu I instancji i umorzenie przedmiotowej sprawy.
Komendant Główny Policji, po przeprowadzeniu postępowania i ponownym rozpatrzeniu sprawy stwierdził brak podstaw do uwzględnienia odwołania.
Organ odwoławczy wskazał, iż przepis art. 18 ust. 2 pkt 1 ustawy o broni i amunicji stanowi, że organ Policji cofa pozwolenie na broń, jeżeli osoba je posiadająca należy do osób wymienionych w art. 15 ust. 1 pkt 2 - 6. Wobec W. B. zastosowano pkt 6 tego przepisu, w myśl którego osobą wzbudzającą obawę, że może użyć broni w celu sprzecznym z interesem bezpieczeństwa i porządku publicznego jest w szczególności osoba skazana prawomocnym orzeczeniem sądu za przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub mieniu, albo wobec której toczy się postępowanie karne o takie przestępstwa. Z powyższego wynika zatem, że ustawodawca nie stworzył zamkniętego katalogu przesłanek, które obawę taką uzasadniają, pozostawiając tym samym ustalenie jeszcze innych organom właściwym w sprawach pozwoleń na broń. Nie jest to więc - wbrew temu co podnosi strona - błędna interpretacja prawa. Ponadto ze względu na treść art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o broni i amunicji w stosunku do osób starających się o pozwolenie na posiadanie broni lub je posiadających należy wymagać bezwzględnego przestrzegania przepisów prawa, ponieważ prawo do broni, niebezpiecznego narzędzia, ma ścisły związek ze sferą bezpieczeństwa i porządku publicznego. Wobec tych osób obowiązuje zatem miernik najwyższej staranności. Oznacza to, że każde naruszenie przez nie przepisów prawa, a zwłaszcza prawa karnego, musi podlegać ocenie z punktu widzenia istnienia uzasadnionej obawy użycia broni w celu sprzecznym z interesem tychże dóbr, a zatem i szeroko pojmowanego interesu społecznego. Organy Policji przyjęły, iż do przesłanek nie pozwalających przyznać prawa do broni, a poprzez dyspozycję art. 18 ust. 1 pkt 2 - nakazujących je cofnąć, należy zaliczyć, m. in. oskarżenie o popełnienie lub dopuszczenie się przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, zwłaszcza tego, którego jednym ze znamion jest nietrzeźwość sprawcy, a to ze względu na jego wagę dla stosunków społecznych - ewentualnym skutkiem może być bowiem śmierć lub kalectwo ludzi, a także zniszczenie mienia - oraz wysoki stopień społecznej szkodliwości, bowiem sprawca takiego przestępstwa godzi się na takie ewentualne następstwa swojego zachowania - ma ono charakter umyślny. Kierowanie pojazdem w stanie nietrzeźwości jest wyrazem nie tylko wielkiej nieodpowiedzialności osoby, która się tego dopuszcza, ale głównie świadczy o jej braku wyobraźni co do możliwych zachowań pod działaniem alkoholu, czyli w warunkach ograniczonej lub zniesionej nim samokontroli. Takie natomiast cechy u osoby posiadającej (lub ubiegającej się) pozwolenie na broń nie mogą więc być obojętne z punktu widzenia racji interesu społecznego, ze względu na ścisły związek prawa do broni palnej ze sferą ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego.