Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Dąbrowska, Sędziowie WSA Ewa Grochowska-Jung, Anna Mierzejewska (spr.), Protokolant starszy sekretarz sądowy Sylwia Mikuła, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 sierpnia 2015 r. sprawy ze skargi K. L. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia - oddala skargę -
Minister Spraw Wewnętrznych postanowieniem nr [...] z dnia [...] marca 2015 r., na podstawie art. 58 § 1 i 2 oraz art. 59 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. -Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.), dalej jako "Kpa", po rozpatrzeniu wniosku K. L. o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie Komendanta Głównego Policji nr [...] z dnia [...] października 2014 r. o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia na podstawie art. 156 § 1 Kpa nieważności rozkazu personalnego Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] nr [...] z dnia [...] września 1992 r., postanowił odmówić przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia.
W uzasadnieniu postanowienia organ podał, że wnioskiem z dnia [...] września 2014 r. K.L. zwrócił się do Komendanta Głównego Policji o "uchylenie" w trybie art. 156 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kpa rozkazu personalnego Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] nr [...] z dnia [...] września 1992 r. o mianowaniu K.L. na niższe stanowisko służbowe policjanta Grupy Stanowisk Tymczasowych z jednoczesnym zachowaniem wymienionemu stawki uposażenia pobieranego przez niego na poprzednim stanowisku. Na wniosku zainteresowany podał adres: ul. [...].
Komendant Główny Policji postanowieniem nr [...] z dnia [...] października 2014 r orzekł na podstawie art. 61a § 1 Kpa o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia na podstawie art. 156 § 1 Kpa nieważności rozkazu personalnego Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] nr [...] z dnia [...] września 1992 r.
W uzasadnieniu organ administracyjny wskazał na tzw. zasadę powagi rzeczy osądzonej, tj. "res iudicata".
Przedmiotowe postanowienie zostało przesłane za pośrednictwem Poczty Polskiej na adres wskazany przez stronę we wniosku. Przesyłka ta została awizowana w dniu 9 października 2014 r. oraz w dniu 16 października 2014 r. W dniu 23 października 2014 r. przesyłka została zwrócona do nadawcy jako niepodjęta w terminie. Na zwrotnym potwierdzeniu odbioru doręczyciel zawarł informację, iż przesyłkę pozostawiono w placówce pocztowej "[...]", o czym umieszczono zawiadomienie w oddawczej skrzynce pocztowej.
Zainteresowany pismem z dnia 12 stycznia 2015 r. zwrócił się do Komendanta Głównego Policji z prośbą o udzielenie odpowiedzi, na jakim etapie jest rozpoznanie jego wniosku z dnia [...] września 2014 r. Pismem z dnia 2 lutego 2015 r. [...] udzielono wnioskodawcy odpowiedzi o stanie sprawy oraz przesłano kopię omawianego postanowienia do wiadomości. Powyższe pismo zostało doręczone Panu K. L. w dniu 11 lutego 2015 r.
W dniu 27 lutego 2015 r. do Komendy Głównej Policji wpłynęło wystąpienie K. L., datowane na dzień [...] lutego 2015 r. (data stempla pocztowego to [...] lutego 2015 r.), w którym sformułował on wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie Komendanta Głównego Policji nr [...] z dnia [...] października 2014 r. wraz z zażaleniem na to postanowienie. Uzasadniając swój wniosek, K.L. stwierdził, że w okresie doręczenia i awizowania przedmiotowego postanowienia przebywał w miejscu zamieszkania jego rodziców, gdzie nadzorował remont łazienki oraz zajmował się odebraniem ich i przewiezieniem z [...] Centrum Rehabilitacji w [...] do domu. Okoliczność ta uniemożliwiła wniesienie zażalenia w ustawowym terminie, zaś uchybienie terminu do wniesienia zażalenia nastąpiło bez jego winy.