Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Góraj (sprawozdawca), Sędziowie WSA Iwona Maciejuk, Janusz Walawski, Protokolant starszy sekretarz sądowy Dorota Kwiatkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 listopada 2016 r. sprawy ze skargi B. W. na decyzję Prezesa Agencji Nieruchomości Rolnych z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję z [...] lutego 2016 r., 2. zasądza od Prezesa Agencji Nieruchomości Rolnych na rzecz skarżącego B. W. kwotę 697 (słownie: sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z dnia [...] marca 2016 r. wydaną na podstawie art. 16 ust. 1 w zw. z art. 3 ust. 1 pkt 2 i art. 1 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, Prezes Agencji Nieruchomości Rolnych utrzymał w mocy decyzję z [...] lutego 2016 r. odmawiającą udostępnienia B. W. informacji publicznej w postaci prawa wglądu do operatu szacunkowego nieruchomości stanowiącej działkę [...] obręb [...].
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wyjaśnił, iż żądana informacja publiczna nie może podlegać udostępnieniu w trybie i na zasadach wskazanej we wniosku ustawy o dostępie do informacji publicznej, gdyż dostęp do niej możliwy jest na podstawie art. 156 ust. 1a ustawy o gospodarce nieruchomościami. Powyższy pogląd organ uzasadnił tezą wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 grudnia 2014 r. wydanego w sprawie o sygn. akt I OSK 142/14.
Od powyższej decyzji skargę do tutejszego Sądu wywiódł B. W., wnosząc o jej uchylenie i zarzucając organowi naruszenie art. 1 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej. W uzasadnieniu skargi strona podkreśliła, iż dla organu powinno być priorytetem prawo obywatela do dostępu do informacji publicznej.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie podtrzymując argumentację zawartą w skarżonym rozstrzygnięciu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
zgodnie z treścią przepisu art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.) sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę pod względem zgodności z prawem skarżonej decyzji administracyjnej. Jest więc to kontrola legalności rozstrzygnięcia zapadłego w postępowaniu administracyjnym, z punktu widzenia jego zgodności z prawem materialnym i procesowym. Oceniając przedmiotową decyzję według powyższych kryteriów, uznać należy, iż powinna zostać wyeliminowana z obrotu prawnego jako wadliwa.
Badając niniejszą sprawę w pierwszej kolejności należało podkreślić, iż organ rozpoznając wniosek, był związany oznaczonym w nim żądaniem strony. Skoro bowiem zgodnie z normą art. 61 ust. 1 K.p.a. postępowanie administracyjne wszczyna się m.in. na żądanie strony, to wola strony wyrażona we wniosku, łącznie z podaną przez nią podstawą prawną żądania, ukierunkowuje działania organu, określając zakres przedmiotowy sprawy. Oczywiście przepisy K.p.a. nie nakładają na stronę inicjującą postępowanie obowiązku wskazywania podstawy prawnej żądania. Jeśli jednak strona wskaże taką podstawę prawną, to organ rozpoznający sprawę, jest zobligowany do poruszania się w realiach prawnych, oznaczonych przez wnioskodawcę.