Zasadnie organ uznał, że skarżąca nie udokumentowała żadnych zasług, które umożliwiłyby przyznanie jej tego świadczenia. Zgodzić się bowiem należy ze stanowiskiem organu, że sam fakt wykonywania obowiązków nauczyciela nie może być utożsamiany z uzyskiwaniem szczególnych osiągnięć, tj. takich, które wyróżniają się na tle innych osób wykonujących ten zawód. Przyznanie bowiem wnioskowanego świadczenia w takich przypadkach jak sytuacja skarżącej, prowadziłoby do wniosku, że prawo do tego świadczenia miałyby wszystkie osoby wykonujące ten zawód.
Nie jest też szczególnym zdarzeniem losowym, uprawniającym do takiego świadczenia, choroba męża skarżącej i jej chęć bezpośredniej opieki nad nim. Niewątpliwie takie postępowanie jest godne pochwały, jednakże pamiętać należy, że świadczenie specjalne, przyznawane przez Prezesa Rady Ministrów nie jest świadczeniem zastępczym w przypadku, gdy wnioskodawczyni nie nabyła jeszcze praw emerytalnych, bądź gdy uważa, że renta opiekuńcza będzie zbyt niska.
Ponadto zgodnie z przepisem art. 82 powołanej ustawy świadczenie to może być przyznawane w sytuacji zaistnienia nadzwyczajnych, szczególnych zdarzeń losowych. Również co do tego warunku zgodzić się należy ze stanowiskiem organu, że skarżąca nie wykazała zaistnienia takich szczególnych okoliczności losowych.
Wskazać należy, że brana jest również pod uwagę sytuacja bytowa, jednakże nie może być ona jedyną przesłanką, zwłaszcza w sytuacji, gdy skarżąca ma zapewnione warunki lokalowe, a dochód na osobę w rodzinie skarżącej wynosi 1238,22 zł i przekracza kryterium ustawowe.
Dodać należy, że wniosek skarżącej został rozpatrzony wnikliwie z uwzględnieniem dokumentów przez nią złożonych, jak również dokumentów zebranych z inicjatywy organu a dotyczących jej warunków socjalno-bytowych, w tym uzyskanych z Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Ł.
W ocenie Sądu organ dokonał prawidłowej oceny zgromadzonego materiału dowodowego, a w uzasadnieniu decyzji dokonał szczegółowej analizy sytuacji skarżącej i okoliczności, jakie są konieczne do przyznania tego świadczenia, które jednak zdaniem organu w rozpatrywanej sprawie nie wystąpiły. Ponadto uzasadnienie decyzji było spójne i logiczne, a zarzuty skarżącej dotyczyły w istocie tak naprawdę ocen dokonanych przez organ.
Skoro zatem zaskarżona decyzja jest zgodna z prawem, skargę jako nieuzasadnioną należało oddalić.
W związku z powyższym Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł, jak w sentencji na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).