Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Antoniuk, Sędziowie WSA Maria Werpachowska, Piotr Borowiecki (spr.), Protokolant starszy sekretarz sądowy Aneta Duszyńska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 lutego 2018 r. sprawy ze skargi J. M. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] marca 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do zasiłku oddala skargę
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] marca 2017 r., nr [...], Wojewoda [...] (dalej także: "organ odwoławczy"), działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2016 r., poz. 23 ze zm. - dalej: "k.p.a.") oraz art. 10 ust. 2 pkt 4 i ust. 7 pkt 2 w zw. z art. 71 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jednolity Dz. U. z 2016 r., poz. 645 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania J. M. (dalej także "skarżący" lub "strona skarżąca") od decyzji Prezydenta [...] (dalej także: "organ pierwszej instancji") z dnia [...] lutego 2017 r., nr [...], orzekającej o uznaniu J. M. z dniem [...] lutego 2017 r. za osobę bezrobotną oraz o odmowie przyznania skarżącemu prawa do zasiłku - utrzymał w mocy w/w decyzję organu pierwszej instancji.
Zaskarżona decyzja Wojewody [...] została wydana w następującym stanie faktycznym.
Skarżący J. M. zgłosił się w dniu [...] lutego 2017 r. do Urzędu Pracy [...] celem zarejestrowania jako osoba bezrobotna.
Decyzją z dnia [...] lutego 2017 r., nr [...] Prezydent [...] - powołując się na przepisy art. 2 ust. 1 pkt 2, art. 71 ust. 1 i 2 oraz art. 9 ust. 1 pkt 14 lit. a i b ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, a także art. 104 k.p.a. - orzekł o uznaniu skarżącego za osobę bezrobotną oraz odmówił przyznania stronie skarżącej prawa do zasiłku.
W uzasadnieniu decyzji organ pierwszej instancji wskazał, że skarżący spełniał warunki do uznania za osobę bezrobotną, natomiast suma okresów, o których mowa w art. 71 ust. 1 i 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy przypadających w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień rejestracji, jest krótsza niż 365 dni lub podstawą wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy jest kwota niższa od minimalnego wynagrodzenia, co stanowi podstawę odmowy przyznania prawa do zasiłku.
W piśmie z dnia [...] lutego 2017 r. skarżący wniósł do Wojewody [...] odwołanie od powyższej decyzji organu pierwszej instancji.
W uzasadnieniu złożonego odwołania skarżący podniósł, iż do [...] grudnia 2016 r. zarobki w Polsce na tzw. "umowach śmieciowych" bez prawa do urlopu, otrzymywania zwolnienia lekarskiego np. dla grupy pracowników ochrony wnosiły od 4,50 zł do 6 zł na godzinę. Skarżący wskazał, że aby spełnić warunek obowiązującego rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej po [...] -letnim okresie stażu pracy i mógł otrzymać prawo do zasiłku dla bezrobotnych, skarżący musiałby miesięcznie przepracować dwukrotny limit godzin na umowę o pracę (etat). Skarżący wskazał, że przez ostatnie [...] lat pracował jako pracownik ochrony fizycznej, jednak nowa ustawa podwyższająca stawki godzinowe, m.in. dla osób zatrudnionych na umowy cywilno-prawne - spowodowała, że zleceniodawcy zaczęli ciąć swoje koszty i skarżący od [...] stycznia 2017 r. został nagle bez pracy. Skarżący podniósł, że pomimo tego, iż odprowadzane są składki na ZUS i fundusz pracy, nie należy mu się zasiłek przedemerytalny. Skarżący zwrócił uwagę, że początkowo składki były odprowadzane w minimalnej wysokości zatwierdzonej przez Sejm, a ostatnio przez minimum cały rok w pełnej wysokości.