Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Mierzejewska (spr.), Sędziowie WSA Iwona Dąbrowska, Joanna Kube, Protokolant Bartosz Piwoński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 września 2008 r. sprawy ze skargi P. N. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] marca 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności rozkazu personalnego w sprawie wyznaczenia na stanowisko służbowe w części dotyczącej zaszeregowania tego stanowiska do grupy uposażenia [...] oddala skargę
Rozkazem personalnym Dowódcy Wojsk Lądowych Nr [...] z dnia [...] września 2006 r. P. N. został wyznaczony na stanowisko Szefa Wydziału Prawnego Dowództwa [...] Zmechanizowanego.
W wymienionym rozkazie orzeczono, że na zajmowanym stanowisku służbowym ww. będzie przysługiwało uposażenie zasadnicze w stawce przewidzianej dla grupy uposażenia [...].
W dniu 8 września 2007 r. P. N. złożył wniosek do Ministra Obrony Narodowej o stwierdzenie nieważności powyższego rozkazu personalnego Dowódcy Wojsk Lądowych w części dotyczącej zaszeregowania stanowiska służbowego do grupy uposażenia.
W uzasadnieniu wniosku skarżący podkreślił, że zaszeregowanie stanowiska służbowego radcy prawnego do grupy uposażenia [...] na poziomie starszego specjalisty, w sposób rażący narusza art. 224 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1059 ze zm.). Wskazał, że zgodnie z treścią tej regulacji prawnej, uposażenie radcy prawnego nie może być niższe niż uposażenie przewidziane dla stanowiska głównego specjalisty albo innego równorzędnego stanowiska służbowego.
Minister Obrony Narodowej postanowieniem Nr [...] z dnia [...] grudnia 2007 r. wszczął postępowanie o stwierdzenie nieważności rozkazu personalnego Dowódcy Wojsk Lądowych Nr [...] z dnia [...] września 2006 r., a następnie decyzją Nr [...] z dnia [...] grudnia 2007 r. odmówił stwierdzenia nieważności tego rozkazu personalnego w części odnoszącej się do określenia grupy uposażenia.
W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że rozpatrując kwestię wynagradzania radców prawnych - żołnierzy zawodowych, należy zauważyć, że wysokość uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych na poszczególnych stanowiskach służbowych jest ustalana zgodnie z zasadami wyrażonymi w art. 78 ust. 1 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 ze zm.) i wskazana w wewnętrznym dokumencie organizacyjnym, tj. etacie jednostki wojskowej. Z tego względu określenie wysokości uposażenia zasadniczego można dokonać w oparciu o zapisy w etacie jednostki wojskowej, wskazujących wysokość uposażenia zasadniczego stanowisk głównych specjalistów lub równorzędnych.
Dalej w uzasadnieniu wskazano, że w strukturze organizacyjnej Dowództwa [...] Zmechanizowanego nie występuje stanowisko służbowe głównego specjalisty lub stanowisko prawnie uznane za równorzędne ze stanowiskiem głównego specjalisty.
Wobec powyższego nie można bezpośrednio porównywać poziomu uposażeń przysługujących na stanowiskach służbowych radcy prawnego oraz głównego specjalisty. Stanowisko służbowe głównych specjalistów występuje na wyższych poziomach dowodzenia Siłami Zbrojnymi, tj. komórkach organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej, Sztabu Generalnego WP oraz w dowództwach Rodzajów Sił Zbrojnych oraz Dowództwie Operacyjnym Sił Zbrojnych i Inspektoracie Wsparcia Sił Zbrojnych. Są to stanowiska służbowe zaszeregowane do stopnia etatowego pułkownika oraz do grupy uposażenia [...].
Nie można mówić o naruszeniu art. 224 ust. 1 ustawy o radcach prawnych, skoro w komponencie Sił Zbrojnych, w którym pełnił służbę oficer nie przewidziano samodzielnych stanowisk służbowych, na których wykonywanoby istotne dla potrzeb Sił Zbrojnych zadania, nazwanych "głównymi specjalistami".