Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Antoniuk Sędzia WSA Ewa Marcinkowska Sędzia WSA Andrzej Góraj (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Joanna Ukalska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 października 2011 r. sprawy ze skargi B. K. na decyzję Prezesa Rady Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o zwrocie kosztów kształcenia w Krajowej Szkole Administracji Publicznej 1. uchyla zaskarżoną decyzję, oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] września 2009 r. nr [...] 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.
Prezes Rady Ministrów RP, działając na podstawie art. 158 § 1 w zw. z art. 235 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego
(t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) - dalej: kpa, po rozpoznaniu wniesionego przez B. K. żądania stwierdzenia nieważności decyzji Prezesa RM z dnia [...] stycznia 2009 r. znak [...], decyzją z dnia [...] września 2009 r. nr [...], odmówił stwierdzenia nieważności wymienionej decyzji.
Pismem z dnia [...] października 2009 r. B. K. zwrócił się do Prezesa RM z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy.
Prezes Rady Ministrów po rozpoznaniu przedmiotowego wniosku, decyzją z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3 kpa oraz art. 7 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o Krajowej Szkole Administracji Publicznej (Dz. U. Nr 63, poz. 266 z późn. zm.), utrzymał w mocy decyzję z dnia [...] września 2009 r.
W uzasadnieniu wymienionej decyzji organ odwoławczy wyjaśnił, że Prezes RM decyzją z dnia [...] września 2009 r. znak [...] odmówił stwierdzenia nieważności decyzji z dnia [...] stycznia 2009 r. znak [...], którą Prezes RM utrzymał w mocy decyzję z dnia [...] maja 2008 r. znak [...] orzekającą zwrot przez B. K. kosztów kształcenia w Krajowej Szkole Administracji Publicznej w kwocie [...] zł. Następnie B. K. wystąpił do Prezesa RM z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją z dnia [...] września 2009 r., podnosząc, iż naruszenie przez organ procedury skutkowało wadliwym ustaleniem materiału dowodowego sprawy, a brak możliwości zapoznania strony z zebranym materiałem dowodowym skutkował brakiem dodatkowych wniosków strony.
Ustosunkowując się do powyższego organ II instancji przyznał, że w sprawie doszło do uchybienia polegającego na uniemożliwieniu stronie zajęcia stanowiska przed wydaniem decyzji w quasi I instancji, po zebraniu materiału dowodowego. W celu usunięcia tego uchybienia organ prowadząc postępowanie quasi II instancji w sposób należyty zapewnił stronom możliwość udziału w postępowaniu oraz umożliwił im bieżące zapoznanie się z aktami sprawy i zajęcie stanowiska. Organ wyjaśnił, że umożliwiono B. K. odniesienie się do wszystkich argumentów Krajowej Szkoły Administracji Publicznej oraz Dyrektora Generalnego Ministerstwa Finansów - ostatniego pracodawcy strony w sektorze administracji. Uprzedni brak polegający na niezawiadomieniu strony w celu umożliwienia jej zajęcia stanowiska co do zebranego w sprawie materiału został usunięty w postępowaniu wszczętym w wyniku wniesienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, a uchybienie to nie stanowiło przeszkody, aby B. K. składał wnioski, zajmował stanowisko i przedstawiał swoje argumenty w postępowaniu wszczętym w wyniku złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. W postępowaniu tym, przy pełnym zapewnieniu stronom aktywnego udziału, nie zebrano żadnych nowych dowodów lub okoliczności. W związku z powyższym, w opinii Prezesa RM, organ mógł dokonać, ponownie oceniając sprawę, jedynie takiej samej oceny merytorycznej materiału, jak uprzednio. Z materiału sprawy wynikało, że B. K. nie zrealizował obowiązku wykonywania przez okres nie krótszy niż pięć lat od daty ukończenia KSAP, pracy w urzędach administracji i jest zobowiązany do zwrotu kosztów kształcenia w podwójnej wysokości należnego słuchaczowi za okres kształcenia w KSAP stypendium, w części proporcjonalnej do liczby dni nieprzepracowanych w urzędach. Tym samym, w ocenie organu odwoławczego, braki jakie miały miejsce w postępowaniu quasi I instancji zostały usunięte w postępowaniu quasi II instancji i nie miały one wpływu na rozstrzygnięcie. Organ nie znalazł również podstaw do stwierdzenia nieważności decyzji na podstawie art. 156 § 1 kpa. W związku z powyższym, zdaniem organu odwoławczego, decyzja z dnia [...] września 2009 r. była prawidłowa i nie ma podstaw do jej uchylenia.