Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Borowiecki (spr.), Sędziowie WSA Ewa Kwiecińska, Stanisław Marek Pietras, Protokolant specjalista Aleksandra Weiher, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 listopada 2017 r. sprawy ze skargi Stowarzyszenia [...] z siedzibą w [...] na decyzję Ministra Rozwoju i Finansów z dnia [...] marca 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej - oddala skargę -
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] marca 2017 r., nr [...], Minister Rozwoju i Finansów (dalej także: "organ" lub "Minister") - działając na podstawie przepisów art. 138 § 1 pkt 1 i art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2016 r., poz. 23 ze zm. - dalej: "k.p.a.") oraz art. 16 ust. 2 w związku z art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (tekst jednolity Dz. U. z 2016 r., poz. 1764 ze zm. - dalej także: "u.d.i.p.") - po rozpoznaniu wniosku B. W. oraz Stowarzyszenia [...] z siedzibą w W. (dalej także: "skarżące Stowarzyszenie" lub "strona skarżąca") o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Ministra Rozwoju i Finansów z dnia [...] lutego 2017 r., nr [...], o odmowie udostępnienia informacji publicznej w części dotyczącej nagród pracowników ze względu na prywatność osoby fizycznej - utrzymał w mocy w/w decyzję z dnia [...] lutego 2017 r.
Zaskarżona decyzja Ministra Rozwoju i Finansów wydana została w następującym stanie faktycznym.
W dniu [...] kwietnia 2016 r., na adres poczty elektronicznej: [...] wpłynął wniosek Stowarzyszenia [...] z siedzibą w W. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej. Jednym z elementów wniosku było udostępnienie informacji o nagrodach przyznanych pracownikom Ministerstwa Rozwoju w roku 2015 i do dnia [...] kwietnia 2016 r., poprzez podanie imienia i nazwiska, kwoty oraz uzasadnienia przyznania nagrody.
W odpowiedzi na ww. część wniosku Minister Rozwoju pismem z dnia [...] kwietnia 2016 r., nr [...], przekazał skarżącemu Stowarzyszeniu informację zbiorczą o kwocie wypłaconych nagród w roku 2015 i 2016 r.
Jednocześnie, w dniu [...] kwietnia 2016 r. Minister Rozwoju wydał decyzję o odmowie udostępnienia informacji publicznej w wyżej wskazanej części, ze względu na prywatność osoby fizycznej, w zakresie informacji dotyczących imion i nazwisk.
Następnie, w wyniku rozpatrzenia środka zaskarżenia, powyższa decyzja została utrzymana w mocy decyzją Ministra Rozwoju z dnia [...] maja 2016 r.
W dniu 4 lipca 2016 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynęła skarga Stowarzyszenia [...], w której to skarżące Stowarzyszenie, wnosząc o uchylenie obydwu decyzji Ministra Rozwoju w całości, zarzuciło organowi naruszenie przepisów: art. 61 oraz 61 ust. 3 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP oraz art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
W wyniku rozpoznania skargi wniesionej przez Stowarzyszenie [...] na decyzję Ministra Rozwoju z dnia [...] maja 2016 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 15 listopada 2016 r., sygn. akt II SA/Wa 1223/16, uchylił zarówno zaskarżoną decyzję, jak i poprzedzająca ją decyzję Ministra Rozwoju z dnia [...] kwietnia 2016 r., zarzucając organowi, iż naruszył zasady ogólne postępowania administracyjnego określone w przepisach art. 7 k.p.a. i art. 8 k.p.a. oraz art. 77 § 1 k.p.a. i art. 80 k.p.a. Ponadto, Sąd zarzucił, iż organ naruszył art. 107 § 3 k.p.a. w zw. z art. 16 ust. 2 pkt 2 u.d.i.p. i art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. W uzasadnieniu wyroku Sąd zauważył m.in., iż prywatność osoby fizycznej może co do zasady stanowić podstawę odmowy udzielenia informacji publicznej, jednakże ograniczenie prawa do prywatności nie dotyczy informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji, w warunkach powierzenia i wykonywania funkcji. Tymczasem, jak wskazał Sąd, w rozpoznawanej sprawie organ nie przesądził statusu pracowników Ministerstwa Rozwoju, których dotyczył wniosek, a nie jest możliwe, aby kwestie te rozstrzygał Sąd. W związku z tym, Sąd uznał, że dopiero ustalenie tej okoliczności w odniesieniu do konkretnych osób (pracowników) przez organ pozwoli na ocenę zakresu ochrony ich prywatności.