Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Lipiński (spr.), Sędziowie WSA Maria Werpachowska, Janusz Walawski, , Protokolant specjalista Aleksandra Weiher, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi K. K. na decyzję Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej z dnia [...] kwietnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania pozwolenia na broń palną do celów kolekcjonerskich 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Komendanta Oddziału Żandarmerii Wojskowej w [...] z dnia [...] lutego 2017 r.; 2. zasądza od Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej na rzecz K. K. kwotę 200 (słownie: dwieście) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej decyzją z dnia [...] kwietnia 2017 r., działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2012 r. poz. 576, ze zm.) utrzymał w mocy decyzję Komendanta Oddziału Żandarmerii Wojskowej w Z. z dnia [...] lutego 2017 r., w sprawie odmowy wydania [...] K. K. pozwolenia na broń palną do celów kolekcjonerskich.
W uzasadnieniu decyzji Komendant Główny ŻW wskazał, co następuje:
W dniu [...] grudnia 2016 r. do Komendanta Oddziału ŻW w Z. wpłynął wniosek [...] K. K., pełniącego zawodową służbę wojskową w [...] Pułku Saperów w B., o wydanie pozwolenia na posiadanie broni palnej do celów kolekcjonerskich w liczbie 10 egzemplarzy. Zaineresowany oświadczył, że nie zachodzą po jego stronie negatywne przesłanki uniemożliwiające przyznanie broni i w rozumieniu art. 10 ust. 3 pkt 5 ustawy o broni i amunicji udokumentował członkostwo w stowarzyszeniu o charakterze kolekcjonerskim - "KS [...]".
Komendant Oddziału ŻW w Z. w decyzję odmowną uzasadnił, okolicznościami dotyczącymi przeszłości zainteresowanego - gdy jako nieletni wchodził w kolizje z prawem. Podstawę decyzji odmownej stanowiły przepisy: art. 104 § 1 Kpa oraz art. 10 ust.1 i 2 pkt 6 w związku z art. 9 ust. 1, art. 12 ust. 1, art. 15 ust. 1 ustawy o broni i amunicji oraz § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministrów Obrony Narodowej oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 8 czerwca 2001 r. w sprawie organów wojskowych właściwych do wydawania pozwoleń na broń żołnierzom zawodowym (Dz. U. Nr 66 poz. 670).
Organ drugiej instancji, rozpatrując odwołanie K. K., podzielił zasadność decyzji Komendanta Oddziału ŻW w Z.
Wskazał na art. 10 ust. 1 ustawy o broni i amunicji i potwierdził obawy, iż z uwagi na przeszłość zainteresowanego, nie daje on rękojmi przestrzegania bezpieczeństwa i porządku publicznego.
Strona w przeszłości dopuściła się czynów zabronionych. Pierwszy przypadek dotyczył przestępstwa zatajenia dowodów niewinności osoby podejrzanej (art. 236 § 1 Kk) za które w 1997 r. Sąd Rejonowy w S. O. [...] postanowieniem z dnia [...] stycznia 1998 r. zastosował środek wychowawczy w postaci nadzoru odpowiedzialnego ojca. Drugi przypadek dotyczył przestępstwa rozboju (art. 280 § 1 Kk) i pobicia (art. 158 § 1 Kk ), za popełnienie których to czynów prowadzone było postępowanie [...], przekazane przez KP w G. wraz z aktem oskarżenia do sądu rodzinnego i nieletnich. Ponadto w piśmie nr [...] z dnia [...] grudnia 2016 r., przesłanym przez KP w O. - [...] zawarto informację o fakcie posiadanych przez stronę w przeszłości związkach przestępczych.
W ocenie Komendanta Głównego ŻW, osoby ubiegające się o pozwolenie na broń powinny dawać rękojmię przestrzegania bezpieczeństwa i porządku publicznego. Tym bardziej, iż prawo posiadania broni nie należy w Polsce do praw obywatelskich gwarantowanych w Konstytucji RP. Prawo do posiadania broni ma charakter reglamentowany, zatem osoby posiadające pozwolenie na broń powinny w sposób szczególny unikać kolizji z prawem i należy od nich wymagać nieskazitelnej postawy (porównaj wyrok NSA z dnia 16 września 2014 r. sygn. akt II OSK 583/13). Dlatego organy uprawnione do wydawania pozwoleń na broń muszą brać pod uwagę nie tylko subiektywnie pojmowany interes konkretnego obywatela, ale także mieć wzgląd na interes bezpieczeństwa i porządku publicznego. Ten wzgląd dyktuje konieczność ścisłej reglamentacji pozwoleń na broń (zwłaszcza broń palną, której użycie w każdym przypadku zagraża zdrowiu lub życiu innych osób), tj. wydawanie ich tylko w sytuacjach uznanych za szczególne (porównaj wyrok NSA z dnia 22 stycznia 2014 r. II OSK 1947/12).