Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Olga Żurawska - Matusiak, Sędziowie WSA Agnieszka Góra - Błaszczykowska (spr.), Danuta Kania, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Maria Zawada, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 czerwca 2012 r. sprawy ze skargi T. C. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie rejestracji broni 1. uchyla zaskarżoną decyzję i utrzymaną nią w mocy decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w S., 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, 3. zasądza od Komendanta Głównego Policji na rzecz skarżącego T. C. kwotę 200 zł (dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...] Komendant Główny Policji na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 105 § 1 i art. 268 a k.p.a., po rozpatrzeniu odwołania T. C. od decyzji Komendanta Wojewódzkiego Policji w S. z dnia [...] grudnia 2011 r., nr [...] o umorzeniu postępowania w sprawie rejestracji pistoletu [...] do celów łowieckich, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
Powyższa decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym i prawnym:
T. C. w ramach posiadanego pozwolenia na broń palną myśliwską nabył pistolet [...] nr [...] i w dniu [...] października 2011 r. zgłosił go do zarejestrowania.
Pismem z dnia 8 grudnia 2011 r. wnioskodawca poinformował Komendanta Wojewódzkiego Policji w S. o zmianie swojego miejsca stałego zameldowania, tj. z uprzednio znajdującego się w S. przy ul. [...] (województwo [...]) na aktualne: S., ul. [...] (województwo [...]).
Komendant Wojewódzki Policji w S. decyzją datowaną na dzień [...] listopada 2011 r. nr [...] na podstawie art. 105 § 1 k.p.a. umorzył postępowanie w sprawie, uznając, że organem właściwym miejscowo w przedmiotowej sprawie jest Komendant Wojewódzki Policji w O.
Ponadto postanowieniem opatrzonym tą samą datą, tj. [...] listopada 2011 r. nr [...], powołując się na treść art. 65 § 1 k.p.a. przekazał sprawę do rozpoznania według właściwości Komendantowi Wojewódzkiemu Policji w O.
Następnie, w dniu 30 grudnia 2011 r. T. C. odwołał się od decyzji organu pierwszej instancji. Podniósł, że umorzenie postępowania w sprawie rejestracji pistoletu [...] do celów łowieckich wynika z rażącego naruszenia prawa i jest "oczywiście błędnym rozstrzygnięciem", bowiem organ pierwszej instancji winien był - w związku z utratą właściwości do merytorycznego zakończenia sprawy - jej akta przekazać organowi właściwemu, ale za pismem, w myśl art. 65 § 1 k.p.a., bez uprzedniego umarzania postępowania. Zdaniem odwołującego się umorzenie było celowym, złośliwym zabiegiem przedstawiciela organu I instancji, który chciał w ten sposób zamknąć stronie drogę do rejestracji wspomnianego pistoletu (wnioskowanie o to do aktualnie właściwego organu w stanie prawnym obowiązującym od dnia 14 grudnia 2011 r. mija się z celem ze względu na wyraźny prawny zakaz używania pistoletów do celów łowieckich). Strona podniosła, że zgłaszając nabyty pistolet do zarejestrowania - nie żądała od organu wszczęcia jakiegokolwiek postępowania, lecz dokonania czynności materialno - technicznej.
Skoro jednak organ postępowanie wszczął, to nie na wniosek strony, a z urzędu, w związku z czym powinien był ją o tym zawiadomić, a tego nie uczynił. Natomiast pismem z dnia [...] października 2011 r. organ powiadomił stronę o zakończeniu postępowania wyjaśniającego w przedmiotowej sprawie. Odwołujący się podał, że skorzystał ze swych praw strony i wezwał organ do usunięcia naruszenia prawa, a także do uzupełnienia akt sprawy o wskazane przez niego dokumenty, organ jednak odmówił przeprowadzenia tych dowodów, choć celem strony było obalenie dowodów dotychczasowych. Jego zdaniem, organ naruszył też dyspozycję art. 9 k.p.a., nie informując strony o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie jej praw, a ponadto dyspozycję art. 10 k.p.a., poprzez nieumożliwienie wypowiedzenia się co do materiałów dołączonych do akt po 1.12.2011 r. Z tych wszystkich powodów zaskarżona decyzja powinna zostać - w przekonaniu odwołującego się - uchylona, a sprawa przekazana do ponownego rozpatrzenia właściwemu miejscowo i rzeczowo organowi.