Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.) Sędzia WSA - Łukasz Krzycki Sędzia WSA - Janusz Walawski Protokolant referent stażysta - Monika Duma-Szymczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 grudnia 2018 r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] lutego 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania renty specjalnej - oddala skargę -
Skarżąca M.K. w uzasadnieniu wniosku z dnia [...] października 2017 r. o przyznanie renty specjalnej, powołała się na swój stan zdrowia, tj. "leczenie się na kręgosłup" od 2008 r., brak prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy i trudną sytuację materialną. Podniosła, że wielokrotnie ubiegała się o przyznanie prawa do renty, ale decyzje ZUS były odmowne, gdyż lekarze orzecznicy ZUS i komisje lekarskie ZUS uznawały ją za zdolną do pracy, a sądy potwierdzały prawidłowość decyzji ZUS. Raz okresowo uznana została za częściowo niezdolną do pracy, ale decyzja ZUS także była odmowna z uwagi na brak wymaganego okresu zatrudnienia w ostatnim 10-leciu. W wyniku kolejnego badania ponownie uznana została za zdolną do pracy. Skarżąca krytycznie wypowiada się o lekarzu orzeczniku i komisji lekarskiej ZUS. Prezes ZUS odmówił przyznania pani M.K prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku, gdyż, jak podała, z powodu choroby lokomocyjnej nie mogła stawić się na badanie, a na badanie w domu nie wyraziła zgody, uznana więc została ponownie za zdolną do pracy. Podniosła, że odwoływała się "wszędzie i na czas i nic to nie dało". Ogólnikowo podała ponadto, że w czasie zatrudnienia w [...] w 1986 r. miała wypadek przy pracy i od tamtej pory, "już nie miała prawa pracować", chyba że byłaby to praca lekka, a w tym zakładzie pracy takiej nie było. Jak pisze, dano jej do wyboru, powrót na dotychczasowe stanowisko pracy lub zwolnienie dyscyplinarne, więc zwolniła się sama, a w świadectwie pracy podano, że umowa rozwiązana została za porozumieniem stron. Podniosła, że wypadku tego nie może udowodnić, gdyż jej karta chorobowa "zaginęła". Z wniosku nie wynika jednak, aby stan zdrowia po tym wypadku spowodował niezdolność do pracy i aby ubiegała się wówczas o rentę.
Po poinformowaniu o przesłankach, jakie powinny być spełnione, aby możliwe było przyznanie świadczenia specjalnego, skarżąca M.K. ponownie powołała się na okoliczności podniesione już we wniosku. Nadesłała kopie wyników 3 badań kręgosłupa i zaświadczenia lekarskiego z 2009 r., w którym podano, że jest na stałe pod opieką neurologa i wymaga leczenia (dyskopatia lędźwiowa), oraz że może podejmować lekką pracę siedzącą bez dźwigania (nie jest to dokument potwierdzający niezdolność do pracy dla celów rentowych).
W kolejnym piśmie skarżąca również nie wskazała przesłanek mogących uzasadniać przyznanie świadczenia specjalnego. Podała, że w czasie niepodejmowania zatrudnienia utrzymywała się i utrzymuje się nadal ze świadczeń z pomocy społecznej. Ponownie powołała się na stan zdrowia i wyniki badań podając, że nadesłała już wynik badania z rezonansu magnetycznego kręgosłupa z [...] maja 2017 r. "i to powinno wystarczyć". Podała, że ma syna, który wraz z rodziną również korzysta ze świadczeń z pomocy społecznej. Z tego pisma i dokumentów wynika, że pani M.K. nadal nie legitymuje się orzeczeniem o niezdolności do pracy wydanym dla celów rentowych i, jak pisze, "na tym się wszystko kończy nic nie dadzą żadne odwołania, apelacje, skargi itp.", prosi więc o rentę specjalną.