Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kwiecińska, Sędziowie WSA Ewa Grochowska-Jung (spr.), Iwona Maciejuk, Protokolant specjalista Elwira Sipak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 września 2015 r. sprawy ze skargi P. Z. na decyzję Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy częściowego umorzenia kredytu studenckiego - oddala skargę w całości -
Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego decyzją z dnia [...] października 2014 r. nr [...], wydany na podstawie art. 127 § 3 w związku z art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego z dnia 14 czerwca 1960 r. (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 z późn. zm.) oraz § 17 ust. 11 i 12 rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 18 maja 2010 r. w sprawie szczegółowych zasad, trybu i kryteriów udzielania, spłacania oraz umarzania kredytów i pożyczek studenckich (Dz. U. Nr z 2014 r., poz. 688 z późn. zm.), utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...], którą odmówił P. Z. częściowego umorzenia kredytu studenckiego udzielonego przez P. w Z. na podstawie umowy nr [...] zawartej w dniu [...] marca 2008 r.
Z akt administracyjnych wynika następujący stan sprawy:
P. Z. pismem z dnia [...] kwietnia 2014 r. zwrócił się do Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego o częściowe umorzenie spłaty kredytu studenckiego udzielonego przez P. w Z. na podstawie umowy kredytowej nr [...]. We wniosku wskazał na swoją trudną sytuację finansową oraz na fakt, że jest osobą bezrobotną pozostającą na utrzymaniu rodziców.
Wniosek o umorzenie kredytu studenckiego P. Z. został przedstawiony na posiedzeniu Komisji do Spraw Pożyczek i Kredytów Studenckich, która uchwałą nr [...] z dnia [...] czerwca 2014 r. negatywnie zaopiniowała wniosek P. Z. o częściowe umorzenie kredytu studenckiego i nie zaproponowała umorzenia spłaty kredytu.
Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego decyzją z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 104 § 1 Kpa i § 17 ust. 11 i 12 rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 18 maja 2010 r. w sprawie szczegółowych zasad, trybu i kryteriów udzielania, spłacania oraz umarzania kredytów i pożyczek studenckich, odmówił częściowego umorzenia wnioskowanego kredytu studenckiego.
W uzasadnieniu decyzji organ podniósł, że wnioskodawca nie udowodnił trudnej sytuacji życiowej. Przedstawione przy wniosku zaświadczenia potwierdzały jedynie, iż wnioskodawca jest osobą niepracującą. Analizując przesłane dokumenty Komisja nie dopatrzyła się zdarzeń losowych, które w znaczny sposób wpływałyby na ograniczenie wnioskodawcy możliwości podejmowania zatrudnienia i spłaty kredytu studenckiego. Wnioskodawca nie udokumentował również trudnej sytuacji materialnej w tym spełnienia przesłanek uzasadniających korzystanie ze świadczeń z systemu pomocy społecznej.
Przekazana przez wnioskodawcę informacja nie wyczerpuje zatem podstawy umorzenia zawartej w § 17 ust. 11 ww. rozporządzenia. Zgodnie z ratio legis prawo ubiegania się o częściowe umorzenie kredytu następuje w wypadku trudnej sytuacji życiowej kredytobiorcy (nieprzypadkowo ustawodawca użył określenia "życiowa", a nie "materialna"), która z uwagi na zaistnienie w konkretnym przypadku wyjątkowych okoliczności i zdarzeń losowych, w sposób znaczny pogarsza zarówno sytuację materialną, powodując trwałą utratę zdolności do spłaty zobowiązania, jak i sytuację osobistą kredytobiorcy, w takim stopniu, iż w ocenie organu domaganie się dalszej spłaty tego kredytu, a w konsekwencji narażanie kredytobiorcy na ponoszenie negatywnych skutków wynikających z zabezpieczenia spłaty kredytu byłoby niezgodne z ogólnie przyjętymi i akceptowanymi zasadami współżycia społecznego.