Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Fronczyk, Sędziowie WSA Adam Lipiński (spr.), Stanisław Marek Pietras, Protokolant Sekretarz sądowy Sylwia Mikuła, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 maja 2013 r. sprawy ze skargi S. W. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w części dotyczącej wydania pozwolenia na broń palną do celów kolekcjonerskich 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.
Komendant Główny Policji decyzją z dnia [...] stycznia 2013 r., działając na podstawie przepisów art. 138 § 1 pkt 1, art. 156 § 1 pkt 2 w zw. z art. 157 § 1 i 2 i art. 158 § 1 oraz art. 268a Kpa, po rozpatrzeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy swoją poprzedzającą decyzję z dnia [...] listopada 2012 r., stwierdzającą nieważność decyzji [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] z dnia [...] września 2012 r. w części dotyczącej wydania S. W. pozwolenia na broń palną do celów kolekcjonerskich w postaci pistoletów maszynowych o kalibrze od 6 mm do 12 mm oraz karabinków samoczynnych o kalibrze od 5,45 mm do 7,62 mm.
W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, co następuje:
Komendant Główny Policji w październiku 2012 r. wszczął z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] z dnia [...] września 2012 r., w części dotyczącej wydania S. W. pozwolenia na broń palną do celów kolekcjonerskich w postaci pistoletów maszynowych o kalibrze od 6 mm do 12 mm oraz karabinków samoczynnych o kalibrze od 5,45 mm do 7,62 mm. O wszczęciu niniejszego postępowania organ powiadomił zainteresowanego. W wyniku tego postępowania Komendant Główny Policji decyzją z dnia [...] listopada 2012 r. stwierdził, iż przedmiotowa decyzja [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...], we wskazanej części, jest obarczona wadą kwalifikowaną, określoną w art. 156 § 1 pkt 2 Kpa, co nakazuje wyeliminowanie jej z obrotu prawnego.
S. W. złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, jednakże po analizie sprawy i zarzutów odwołania, Komendant Główny Policji decyzją z dnia [...] stycznia 2013 r. utrzymał w mocy swoje poprzedzające rozstrzygnięcie.
Organ wskazał, iż przedmiotowa decyzja [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] z dnia [...] września 2012 r. w kwestionowanej części narusza w sposób rażący art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 576), co w związku z treścią art. 156 § 1 pkt 2 Kpa stanowi przyczynę stwierdzenia nieważności tej decyzji w zakresie wydania pozwolenia na broń palną do celów kolekcjonerskich w postaci pistoletów maszynowych o kalibrze od 6 mm do 12 mm oraz karabinków samoczynnych o kalibrze od 5,45 mm do 7,62 mm.
W przedmiocie zdefiniowania przedmiotowej kategorii broni organ posłużył się treścią w § 1 pkt 8 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 29 sierpnia 2011 r. w sprawie rodzajów broni palnej odpowiadających kategoriom broni palnej określonym w dyrektywie w sprawie kontroli nabywania i posiadania broni (Dz. U. z 2011 r. Nr 191, poz. 1140). Według tej kategorii, z uwagi na posiadanie przez pistolety maszynowe o kalibrze od 6 mm do 12 mm oraz karabinków samoczynnych o kalibrze od 5,45 mm do 7,62 mm możliwości prowadzenia tzw. ognia ciągłego, broń ta wg § 1 pkt 8 powyższego rozporządzenia jest bronią palną samoczynną. Organ wskazał tu, iż dla potrzeb powyższej kwalifikacji możliwość prowadzenia ognia pojedyńczego po automatycznym przeładowaniu - a zatem cecha samopowtarzalności, jaką na ogół powyżej opisana broń również posiada - nie wpływa w żaden sposób na inne zakwalifikowanie tej broni niż - samoczynnej. Ponieważ broń samoczynna zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy podlega szczególnej regulacji, nie mającej związku z posiadaniem broni dla celów kolekcjonerskich, udzielenie zezwolenia na jej posiadanie do celów kolekcjonerskich stanowiło rażące naruszenie prawa. W ocenie organu, przy stosowaniu wykładni prawa, danie prymatu temu przepisowi szczególnemu (art. 10 ust. 5) nad przepisem art. 10 ust. 4 pkt 2) lit. c) i e) wynika z wykładni funkcjonalnej oraz racjonalnej. Dla poparcia swej argumentacji wskazał na szczególne warunki dla uzyskania pozwolenia na taką broń, wskazane w treści art. 29 ustawy o broni i amunicji.