Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Kube (spr.), Sędziowie WSA Iwona Maciejuk, Sławomir Antoniuk, Protokolant specjalista Marek Kozłowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną bojową oddala skargę.
Komendant Główny Policji decyzją z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 i art. 268a ustawy z dnia
14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.), zwanej dalej k.p.a. oraz art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2012 r., poz. 576 ze zm.), utrzymał w mocy decyzję [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...] o cofnięciu J.K. pozwolenia na broń palną bojową.
W uzasadnieniu podał, że zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 2 ustawy o broni i amunicji, właściwy organ Policji cofa pozwolenie na broń, jeżeli osoba, której takie pozwolenie wydano, należy do osób, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 2-6 tej ustawy. W niniejszej sprawie zastosowano pkt 6 lit. a tego przepisu, w myśl którego pozwolenia na broń nie mogą posiadać osoby stanowiące zagrożenie dla siebie, porządku lub bezpieczeństwa publicznego skazane prawomocnym orzeczeniem sądu za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe. Z treści wskazanego artykułu wynika, że ustawodawca rozstrzygnął, że istnienie przedmiotowego zagrożenia uzasadnia sam fakt skazania za przestępstwo umyślne. Do oceny, czy w danej sprawie istnieje przesłanka do cofnięcia pozwolenia na broń wystarczy zatem samo ustalenie przez organ Policji, że osoba posiadająca pozwolenie na broń jest skazana za przestępstwo, o którym mowa w art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o broni i amunicji. Nie przewidziano w tym względzie żadnych wyjątków, czy też okoliczności łagodzących, a zatem na rodzaj rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie nie ma znaczenia pozytywna opinia z miejsca zamieszkania oraz pozytywne orzeczenia stwierdzające, że strona posiada zdolność do dysponowania bronią.
Podkreślił, że w przedmiotowej sprawie bezspornym jest, że J.K. został skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w K. z dnia [...] kwietnia 2015 r., sygn. akt [...] utrzymującym w mocy (w pkt I i III) wyrok Sądu Rejonowego [...] z dnia [...] grudnia 2014 r., sygn. akt [...] za czyn z art. 77 § 2 Kodeksu karnego skarbowego (Kks) w zw. z art. 77 § 1 Kks w zw. z art. 6 § 2 Kks w zw. z art. 9 § 3 Kks. Zaznaczył, że naruszenie przez stronę przepisów art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) jest działaniem umyślnym.
Skoro zatem przepis art. 18 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy ma charakter obligatoryjny, to organy Policji mają obowiązek cofnięcia pozwolenia na broń w każdym przypadku ujawnienia, że posiadacz pozwolenia na broń należy do grupy osób wymienionych w art. 15 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o broni i amunicji.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie J.K. zakwestionował decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] listopada 2015 r., uznając ją za krzywdzącą. Wniósł o stwierdzenie nieważności, ewentualnie o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.