Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Grochowska-Jung (spr.), Sędziowie WSA Ewa Pisula-Dąbrowska, WSA Przemysław Szustakiewicz, Protokolant Eliza Kusy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 listopada 2009 r. sprawy ze skargi W. S. na decyzję Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską - oddala skargę
Decyzją z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...] Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej utrzymał w mocy decyzję Komendanta Oddziału Żandarmerii Wojskowej w Z. z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...] cofającą [...] W. S. pozwolenia na broń palną myśliwską dla celów łowieckich.
Podstawę prawną decyzji stanowił art. 138 § 1 pkt 1 i art. 268a ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) oraz art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust.1 pkt 6 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (t.j. Dz. U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525 z późn. zm.).
Podstawę faktyczną zaskarżonej decyzji stanowiło ustalenie przez organ I instancji, że W. S. został skazany prawomocnym wyrokiem Wojskowego Sądu Garnizonowego w Z. z dnia [...] lutego 2006 r. sygn. akt [...] za posiadanie bez wymaganego zezwolenia amunicji pochodzenia wojskowego, tj. za czyn określony w art. 263 § 2 k.k., zatem należy do grona osób, co do których istnieje uzasadniona obawa, że mogą użyć broni w celu sprzecznym z interesem bezpieczeństwa i porządku publicznego. Wskazał, że skazanie za nielegalne posiadanie amunicji w sytuacji gdy od osób posiadających broń wymaga się nieskazitelnej postawy powoduje, iż skarżący nie daje gwarancji, iż będzie przestrzegał przepisów ustawy o broni i amunicji w szczególności dotyczących bezpiecznego posiadania i używania broni. Osoba posiadająca broń palną powinna bowiem cechować się szczególną dbałością o przestrzeganie przepisów i zasad związanych z przechowywaniem, nabywaniem i użytkowaniem zarówno broni palnej , jak i amunicji do tej broni wykorzystywanej. Rażące lekceważenie przepisów dotyczących legalnego posiadania amunicji powodują poważne wątpliwości i uzasadnione obawy, że W. S. może użyć broni palnej w celach sprzecznych z interesem bezpieczeństwa lub porządku prawnego.
Odwołując się od powyższej decyzji, W. S. zarzucił organowi I instancji nieprawidłową interpretację art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o broni i amunicji poprzez przyjęcie, że istnieje obawa użycia przez niego broni w celu sprzecznym z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego, błędne wskazanie stanu faktycznego oraz ograniczenie postępowania dowodowego do faktu skazania go przez Wojskowy Sąd Garnizonowy.
Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej, działając jako organ odwoławczy, nie znalazł podstaw do zmiany bądź uchylenia decyzji organu I instancji, wskazując, że powoływane przez skarżącego okoliczności czynu, za który został skazany zostały wyjaśnione przez sąd karny. Zatem stwierdzenie nielegalnego posiadania amunicji jest tego rodzaju okolicznością, która nakazuje zaliczyć stronę do osób, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o broni i amunicji, a tym samym cofnąć pozwolenie na broń w myśl art. 18 ust. 1 pkt 2 tej ustawy. Przepis art. 15 ust. 1 pkt 6 ma zastosowanie nie tylko do osób, które popełniły przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub mieniu, bowiem ustawodawca jedynie przykładowo wymienił te okoliczności jako "w szczególności" uzasadniające istnienie przedmiotowej obawy. Popełnienie innego przestępstwa, jak w sprawie niniejszej nielegalnego posiadania amunicji, wymierzonego przeciwko porządkowi publicznemu, o którym mowa w art. 263 § 2 k.k., także uzasadnia istnienie obawy, o której mowa w art. 15 ust. 1 pkt 6, ma bowiem ścisły związek z postępowaniem posiadacza pozwolenia na broń w sferze tak istotnej jak ochrona bezpieczeństwa i porządku publicznego.