Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Kube (spr.), Sędziowie WSA Eugeniusz Wasilewski, Danuta Kania, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 15 lipca 2016 r. sprawy ze skargi B. Z. na postanowienie Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie przyznania świadczenia w drodze wyjątku - oddala skargę -
Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych postanowieniem z dnia [...] marca 2016 r. nr [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 23); zwanej dalej k.p.a., po rozpatrzeniu wniosku B. Z. o ponowne rozpatrzenie sprawy od postanowienia z dnia [...] stycznia 2016 r. nr [...] o zawieszeniu postępowania w sprawie przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku, utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.
W uzasadnieniu powyższego postanowienia organ stwierdził, że postępowanie w przedmiocie przyznania B. Z. świadczenia w drodze wyjątku, na podstawie art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 748 ze zm.), zostało zawieszone z uwagi na złożone przez wnioskodawcę odwołanie od decyzji organu rentowego o przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy w trybie zwykłym.
Fakt ten powoduje, że do czasu zakończenia przedmiotowej sprawy, zachodzi podstawa do zawieszenia, na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a., postępowania, co do ustalenia uprawnień do świadczenia w drodze wyjątku na podstawie powołanego art.
83 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie B. Z. zakwestionował postanowienie Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] marca 2016 r. uznając je za krzywdzące, niezrozumiałe i nieuwzględniające jego tragicznej życiowej sytuacji.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację wyrażoną w zaskarżonym postanowieniu. Wyjaśnił, że dopóki nie zostanie ostatecznie ustalone, czy skarżący jest uprawniony do świadczeń w trybie ustawowym nie ma możliwości rozpoznawania sprawy świadczenia w drodze wyjątku, ponieważ jego przyznanie jest możliwe tylko wobec osób, które nie spełniają warunków do uzyskania świadczeń ustawowych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
W świetle art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 1647 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym stosownie do § 2 art. 1 tej ustawy kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.
Rozpoznając sprawę w świetle powołanych wyżej kryteriów stwierdzić należy, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie.
Podstawę materialnoprawną zaskarżonego postanowienia stanowił przepis art.
97 § 1 pkt 4 k.p.a., zgodnie z którym organ administracji publicznej zawiesza postępowanie, gdy rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd. Jest to jedna z obligatoryjnych podstaw zawieszenia postępowania, zatem w razie jej wystąpienia organ prowadzący postępowanie obowiązany jest z urzędu zawiesić postępowanie. Z urzędu też ma obowiązek badać w trakcie postępowania, czy nie powstało zdarzenie lub sytuacja, która wymaga zawieszenia postępowania.