Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Przemysław Szustakiewicz, Sędziowie WSA Andrzej Góraj, Janusz Walawski (spr.), Protokolant spec. Wiesława Jesiotr, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 listopada 2017 r. sprawy ze skargi M.M. na decyzję Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych w W. z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia materiałów archiwalnych 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji 2. zasądza od Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych na rzecz skarżącego M.M. kwotę 200 zł (słownie: dwieście) tytułem zwrotu kosztów postępowania
Dyrektor Archiwum Państwowego w W., działając na podstawie art. 16b ust. 1 i 2 art. 16e ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. z 2016 r. poz. 1506) oraz art. 104 i art. 107 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 23) - zwanej dalej K.p.a., w dniu [...] października 2016 r. wydał decyzję nr [...], którą odmówił M. M. (zwanemu dalej skarżącym) udostępnienia wszystkich materiałów archiwalnych przechowywanych w zespołach: Kancelarii K. G. notariusza w W. z lat 1928-1944 oraz Kancelarii J. S. notariusza w W. z lat 1927-1945.
Skarżący złożył do Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych odwołanie, w którym zarzucił organowi pierwszej instancji naruszenie następujących przepisów:
1. postępowania:
1) art. 7 i art. 107 § 3 K.p.a., polegające na nienależytym ustaleniu stanu faktycznego, bowiem odmawiając dostępu do wszystkich materiałów archiwalnych z przedmiotowych zespołów w uzasadnieniu wskazał jedynie akta notarialne, a nie wskazał, czy w zespole znajdują się inne materiały archiwalne jak skorowidze czy repertoria, ponieważ skarżący wnosił o dostęp do wszystkich materiałów archiwalnych z ww. zespołów, a nie tylko do samych aktów notarialnych;
2) art. 8 i art. 107 § 3 K.p.a., polegające na nienależytym uzasadnieniu decyzji z uwagi na zawarcie w nim zbyt ogólnych stwierdzeń, co uniemożliwia realizację zasady pogłębiania zaufania obywateli do organów państwa oraz uniemożliwia dokonania kontroli zaskarżonej decyzji, w szczególności niewyjaśnienie, które konkretnie akta notarialne, skorowidze czy repertoria naruszają przepisy prawa materialnego powołane w uzasadnieniu;
3) art. 220 § 1 pkt 2 lit a K.p.a., polegające na wezwaniu do wskazania sygnatur archiwalnych, w sytuacji kiedy organ posiada inwentarze archiwalne, w których wymienione są wszystkie sygnatury archiwalne z przedmiotowych zespołów.
2. Prawa materialnego:
1) art. 16b ust. 1 lit. b i ust. 2 w zw. z art. 16b ust. 3 pkt 1 ustawy o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach, poprzez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że po upływ 70 letniego okresu karencyjnego nie skutkuje powszechną dostępnością dokumentacji dotychczas chronionej wyrażoną w art. 16b ust. 2 pkt 3 powołanej ustawy, co w konsekwencji doprowadziło organ do uznania, że nie przysługuje prawo udostępnienia aktów notarialnych oraz że przepisy te mają zastosowanie do innych materiałów archiwalnych niż akty notarialne z przedmiotowych zespołów;
2) art. 16a ust. 4 przedmiotowej ustawy, poprzez wezwanie do podania celu zapoznania się z materiałami archiwalnymi, w sytuacji kiedy ustawa nie nakłada takiego obowiązku.
Skarżący wniósł o uchylenie decyzji w całości i umorzenie postępowania, gdyż nie zachodzą przesłanki do ograniczenia dostępu do żądanych dokumentów.
Naczelny Dyrektor Archiwów Państwowych, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. w zw. z art. 16e ust. 3 ustawy o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach, w dniu [...] grudnia 2016 r. wydał decyzję nr [...], którą utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.