Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Kube, Sędziowie WSA Adam Lipiński, Bronisław Szydło (spr.), Protokolant Agnieszka Bieniewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 listopada 2009 r. sprawy ze skargi A. G. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji 2. zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości
Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...] wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kpa utrzymał w mocy decyzję Prezydenta m. W. z dnia [...] grudnia 2008 r. [...], wydaną na podstawie art. 156 § 1 pkt 2, art. 157 § 1 i art. 158 § 1 Kpa w związku z art. 9b ust. 7 pkt 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (tekst. jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674 z późn. zm.), art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 18 lutego 2000 r. o zmianie ustawy Karta Nauczyciela oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 19, poz. 239) w związku z art. 9 ust. 1 pkt 1 powołanej wyżej Karty Nauczyciela i § 3 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 10 października 1991 r. w sprawie szczegółowych kwalifikacji wymaganych od nauczycieli oraz określenia szkół i wypadków, w których można zatrudnić nauczycieli nie mających wyższego wykształcenia (Dz. U. Nr 98, poz. 433 z późn. zm.), stwierdzającą z urzędu nieważność aktu nadania w dniu [...] września 2000 r. A. G. przez Dyrektora Domu Dziecka nr [...] z siedzibą w W. przy ul. [...], stopnia nauczyciela kontraktowego. W uzasadnieniu podał, że w dniu wydania aktu nadania A. G. stopnia nauczyciela kontraktowego nie posiadał on odpowiednich kwalifikacji do zajmowania stanowiska nauczyciela w placówce opiekuńczo-wychowawczej oraz do uzyskania w dniu [...] września 2000 r. stopnia nauczyciela kontraktowego.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie A. G. wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz utrzymanej nią w mocy decyzji Prezydenta m. W., zarzucając naruszenie art. 156 § 1 pkt. 2 Kpa oraz § 20 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 września 2000 r. w sprawie placówek opiekuńczo-wychowawczych. Zdaniem skarżącego w niniejszej sprawie nie zachodziły przesłanki do stwierdzenia nieważności decyzji - aktu nadania stopnia nauczyciela kontraktowego. Uznanie, iż decyzja ta wydana została z rażącym naruszeniem prawa wymagało ustalenia, czy posiadane przez skarżącego kwalifikacje znacznie odbiegały od wymaganych. Podniósł, że wydając zaskarżoną decyzję, organ powinien stwierdzić, czy w dacie tej decyzji skarżący posiadał kwalifikacje wystarczające do zajmowania stanowiska nauczyciela. Podkreślił, że w momencie nadania stopnia nauczyciela kontraktowego legitymował się wykształceniem wyższym z zakresu inżynierii środowiska oraz ukończonymi studiami podyplomowymi w zakresie pedagogiki dla nauczycieli bez przygotowania pedagogicznego, a więc spełniał wymagania określone dla wychowawców w § 20 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 1 września 2000 r. w sprawie placówek opiekuńczo-wychowawczych, zgodnie z którym na stanowisku wychowawcy musi zostać zatrudniona osoba legitymująca się wykształceniem wyższym, o preferowanych kierunkach: pedagogika, psychologia, politologia i nauki społeczne o specjalności resocjalizacja.
Jego zdaniem brak było podstaw do wyeliminowania z obrotu prawnego decyzji nadającej mu stopień nauczyciela kontraktowego, gdyż po uzupełnieniu w 2005 r. wykształcenia o kurs kwalifikacyjny w zakresie pracy opiekuńczo-wychowawczej obecnie posiada kwalifikacje nauczyciela kontraktowego, stosownie do postanowień § 38 powołanego rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej, a także stosownie do postanowień § 4 rozporządzenia Ministra Edukacji i Sportu z dnia 10 września 2002 r. w sprawie szczegółowych kwalifikacji wymaganych od nauczycieli oraz określenia szkół i wypadków, w których można zatrudnić nauczycieli niemających wyższego wykształcenia lub ukończonego zakładu kształcenia nauczycieli (Dz. U. Nr 155, poz. 1288). Zarzucił więc, że organ, wydając zaskarżoną decyzję, nie uwzględnił stanu prawnego i stanu faktycznego obowiązującego w dniu jej wydania. Zbadanie stanu faktycznego i prawnego obowiązującego w dniu orzekania w przedmiocie nieważności decyzji jest szczególnie istotne ponieważ zmiana okoliczności faktycznych i prawnych może spowodować, że nie zajdzie konieczność wyeliminowania decyzji z obrotu prawnego.