Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania przepisów ustawy
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Kania, Sędzia WSA Ewa Marcinkowska (spr.), Sędzia WSA Karolina Kisielewicz, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 23 marca 2022 r. sprawy ze skargi W. K. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania przepisów ustawy oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/11

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] sierpnia 2021 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 8a ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2020 r. poz. 723) - zwanej dalej ustawą zaopatrzeniową, odmówił wyłączenia stosowania wobec W. K. art. 15c, art. 22a i art. 24a tej ustawy.

Do wydania powyższej decyzji doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym.

W. K., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wnioskiem z dnia [...] listopada 2017 r. wystąpił do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji o zastosowanie wobec niego art. 8a ustawy zaopatrzeniowej.

W uzasadnieniu wniosku szczegółowo opisał przebieg służby wskazując, że z dniem [...] lutego 2009 r. uzyskał poświadczenia bezpieczeństwa upoważniające do dostępu do informacji niejawnych stanowiących tajemnicę państwową oznaczoną klauzulami: "ściśle tajne", "tajne", "poufne/zastrzeżone", co jednoznacznie określa go jako osobę darzoną zaufaniem wśród przełożonych. Zaznaczył również, że zdecydowaną większość służby odbył już w demokratycznym Państwie Polskim po 31 lipca 1990 r. Podkreślając jednocześnie, że podczas tej służby podejmował czynności spełniające warunki określone w § 4 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 maja 2005 r. w sprawie szczegółowych warunków podwyższania emerytur funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej (Dz.U. z 2005 r. nr 86, poz. 734 z późn. zm.). Powyższa okoliczność - zdaniem wnioskodawcy, wskazuje w sposób oczywisty na spełnienie przesłanki wynikającej z art. 8a ustawy zaopatrzeniowej.

Wnioskodawca nadmienił również, że rozpoczynając pracę w Państwowym Ośrodku [...] w [...] od dnia [...] listopada 1978 r., tj. od ukończenia 15 roku, jeszcze przed odbyciem Zasadniczej Służby Wojskowej i mającej charakter służby zastępczej w Policji (MO), zawarł z Państwem Polskim swoistą umowę społeczną w sprawie przebiegu pracy, służby i uprawnień do świadczeń emerytalno-rentowych po ich zakończeniu. Mając na względzie powyższe podniósł, że zmniejszenie świadczeń emerytalno-rentowych stanowi złamanie tej umowy społecznej. Ponadto, we wniosku powołał również fakt, że rozpoczynając służbę od 1983 r. do 31 lipca 1990 r., nie sprawował funkcji związanej z przestępczą działalnością przeciwko obywatelom i przeciwko Państwu Polskiemu, natomiast jego służba wiązała się wyłącznie z wykonywaniem zadań mających na celu ochronę granicy państwa Polskiego.

Strona 1/11