Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Marcinkowska, Sędzia WSA Danuta Kania (spr.), Sędzia WSA Iwona Maciejuk, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 10 lutego 2022 r. sprawy ze skargi T. C. na postanowienie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej z dnia [...] lipca 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o żądanej treści oddala skargę
Przedmiotem zaskarżenia jest postanowienie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej (dalej: "Szef KAS", "organ II instancji") z dnia [...] lipca 2021 r. nr [...] utrzymujące w mocy, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r., poz. 256 ze zm.), dalej: "k.p.a.", postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] (dalej: "Dyrektor IAS", "organ I instancji") z dnia [...] kwietnia 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania T. C. (dalej: "strona", "skarżąca") zaświadczenia o żądanej treści.
W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Szef KAS przedstawił dotychczasowy tok postępowania wskazując, co następuje:
T. C. pismem z dnia [...] maja 2019 r., uzupełnionym pismem z dnia [...] listopada 2020 r., zwróciła się do Dyrektora IAS w [...] o wydanie zaświadczenia potwierdzającego pełnienie służby przez co najmniej 5 lat przy wykonywaniu zadań określonych odpowiednio w art. 1 ust. 2 pkt 4 i 5 ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej lub w art. 2 ust. 1 pkt 4-6 oraz ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej, w tym służby w Służbie Celno-Skarbowej, o których mowa w art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2020 r., poz. 722 ze zm.), dalej: "ustawa dc o zaopatrzeniu emerytalnym".
Dyrektor IAS w piśmie z dnia [...] grudnia 2020 r. nr [...], poinformował stronę, że posiada ona jedynie 11 miesięcy i 28 dni okresu wykonywania tzw. zadań "policyjnych", o których mowa w art. 12 ust. 2 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym. Poinformował również o możliwości złożenia dodatkowych dokumentów w sprawie, znajdujących się w posiadaniu strony, a także o możliwości uczestniczenia w posiedzeniach Zespołu ds. zaopatrzenia emerytalnego funkcjonariuszy Służby Celnej i Służby Celno-Skarbowej w IAS w [...].
Pismem z dnia [...] grudnia 2020 r., uzupełnionym pismem z dnia [...] lutego 2021 r., strona wniosła o ponowną analizę wykonywanych zadań, z uwzględnieniem załączonych dokumentów. Wskazała również ekspertów, którzy w jej ocenie posiadają znajomość zadań i czynności realizowanych w komórkach organizacyjnych, w których pełniła służbę.
Postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2021 r. nr [...] Dyrektor IAS w [...], powołując w podstawie prawnej art. 219 k.p.a., odmówił wydania zaświadczenia o żądanej treści.
W uzasadnieniu organ I instancji wskazał, iż strona została zatrudniona w Urzędzie Celnym w [...] na mocy umowy o pracę w dniu [...] stycznia 1991 r. na stanowisku [...]. Z dniem [...] czerwca 2000 r. została mianowana do służby stałej w Urzędzie Celnym w [...].
Stwierdził następnie, że na podstawie dostępnej dokumentacji, w tym akt osobowych strony, stwierdzono, że wykonywała ona tzw. zadania policyjne przez okres 11 miesięcy i 28 dni, tj.: