Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Antoniuk, Sędzia WSA Piotr Borowiecki, Sędzia WSA Waldemar Śledzik (spr.), po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 9 lutego 2022 r. sprawy ze skargi M. N. na postanowienie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej z dnia [...] lipca 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia żądanej treści oddala skargę
Szef Krajowej Administracji Skarbowej (dalej: "Szef KAS", "Organ odwoławczy, "Organ II instancji") postanowieniem z dnia [...] lipca 2021 r. nr [...] na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. z 2021 r., poz. 735, dalej: "K.p.a."), po rozpoznaniu zażalenia M. N. (dalej: "Skarżący") na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] (dalej: "DIAS", "Organ I instancji") z dnia [...] kwietnia 2021 r. nr [...] odmawiającego wydania zaświadczenia o żądanej treści, utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.
Do wydania przedmiotowego rozstrzygnięcia doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Skarżący pismem z dnia [...] września 2020 r. zwrócił się do DIAS o wydanie zaświadczenia potwierdzającego pełnienie służby przez co najmniej 5 lat przy wykonywaniu zadań określonych odpowiednio w art. 1 ust. 2 pkt 4 i 5 ustawy z dnia
24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej lub w art. 2 ust. 1 pkt 4-6 oraz ust. 2 ustawy z dnia
27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej, w tym służby w Służbie Celno-Skarbowej, o którym mowa w art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 723, ze zm., dalej: "ustawa o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy"), w oparciu o rekomendacje Szefa KAS zawarte w dokumencie zatytułowanym "[...]" z dnia [...] kwietnia 2020 r., akta osobowe, regulaminy Izby Celnej w [...], decyzje Dyrektora Izby Celnej w [...] o numerach: [...] z 2003 r., [...] z 2003 r., [...] z 2005 r., [...] z 2006 r., [...] z 2009 r., [...] z 2012 r.
DIAS, w piśmie z dnia [...] grudnia 2020 r. nr [...], poinformował, że na dzień [...] listopada 2020 r. Skarżący posiada jedynie 1 rok 5 miesięcy i 10 dni okresu wykonywania tzw. zadań "policyjnych", o których mowa w art. 12 ust. 2 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy. Ponadto, DIAS poinformował o możliwości złożenia dodatkowych dokumentów w sprawie, znajdujących się w posiadaniu Skarżącego, a także o możliwości uczestniczenia w posiedzeniach Zespołu ds. zaopatrzenia emerytalnego funkcjonariuszy Służby Celnej i Służby Celno-Skarbowej w Izbie Administracji Skarbowej w [...]. Skarżący, w piśmie z dnia [...] stycznia 2021 r. ponownie wniósł o wydanie zaświadczenia potwierdzającego wykonywanie zadań o charakterze policyjnym przez okres co najmniej 5 lat, dodatkowo powołując decyzje Dyrektora Izby Celnej w [...] o numerach: [...] z 2010 r. oraz [...] z 2012 r.
DIAS postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2020 r. nr [...] odmówił wydania zaświadczenia o żądanej treści. DIAS po przeanalizowaniu treści akt osobowych Skarżącego oraz dokonaniu oceny wykonywanych zadań pod kątem dopuszczalności uznania ich za zadania o charakterze policyjnym, stwierdził, że Skarżący, według stanu na dzień [...] listopada 2020 r., wykonywał tzw. zadania policyjne przez okres 1 roku 5 miesięcy i 10 dni, tj.: