Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Antoniuk, Sędzia WSA Danuta Kania, Asesor WSA Joanna Kruszewska-Grońska (spr.), Protokolant sekretarz sądowy Marcin Rusinowicz-Borkowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 marca 2020 r. sprawy ze skargi W. B. na decyzję Prezesa Agencji Mienia Wojskowego z dnia [...] października 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty odprawy mieszkaniowej oddala skargę
Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie jest skarga W. B. na decyzję Prezesa Agencji Mienia Wojskowego z [...] października 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty odprawy mieszkaniowej.
Skarga została złożona w następującym stanie faktycznym sprawy.
W dniu [...] maja 2019 r. (data wpływu do organu) W. B. (dalej: "skarżący") złożył do Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Mienia Wojskowego w [...] (dalej: "Dyrektor OR AMW", "organ pierwszej instancji") wniosek o wypłatę odprawy mieszkaniowej. Do wniosku załączył m.in. wyciąg z rozkazu personalnego Dowódcy Wojsk Obrony Terytorialnej z [...] lutego 2019 r. nr [...] o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej z dniem [...] marca 2019 r. i przeniesieniu do rezerwy (wskutek upływu terminu wypowiedzenia dokonanego przez skarżącego) oraz zaświadczenie Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego w [...] z [...] kwietnia 2019 r. nr [...] stwierdzające, że od [...] kwietnia 2019 r. skarżący jest uprawniony do emerytury wojskowej.
Decyzją z [...] sierpnia 2019 r. nr [...]Dyrektor OR AMW, działając na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2020 r., poz. 256; dalej: "k.p.a."), art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 10 lipca 2015 r. o Agencji Mienia Wojskowego (Dz.U. z 2018 r., poz. 2308 ze zm.; dalej: "u.a.m.w.") oraz art. 23 ust. 9 pkt 1 w związku z art. 21 ust. 6 pkt 4 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2018 r., poz. 2356 ze zm.; dalej: "u.z.s.z."), orzekł o odmowie wypłaty skarżącemu odprawy mieszkaniowej.
Organ pierwszej instancji ustalił, że w okresie od [...] listopada 1998 r. do [...] stycznia 2014 r. skarżący pełnił służbę w Policji. W czasie tej służby [...] Komendant Wojewódzki Policji decyzją z [...] września 2010 r. nr [...] przyznał skarżącemu pomoc finansową w kwocie 8.338 zł na uzyskanie lokalu mieszkalnego. Ponadto w oświadczeniach złożonych w dniach: [...] czerwca 2019 r., [...] sierpnia 2019 r. i [...] sierpnia 2019 r. skarżący wskazał, iż w trakcie służby w innych służbach mundurowych jego potrzeby mieszkaniowe zostały zaspokojone przy pomocy państwa.
Powyższe ustalenie skutkowało uznaniem, że skoro potrzeby mieszkaniowe skarżącego zostały zaspokojone ze środków Skarbu Państwa poprzez uzyskanie pomocy finansowej na zakup lokalu mieszkalnego, to brak jest podstaw prawnych do ponownego otrzymania przez niego pomocy ze środków publicznych, w tym przypadku w formie odprawy mieszkaniowej.
W odwołaniu od decyzji Dyrektora OR AMW z [...] sierpnia 2019 r. skarżący wniósł o ponowne rozważenie jego wniosku o wypłatę odprawy mieszkaniowej, wskazując, iż powołany w tej decyzji art. 23 ust. 9 pkt 1 w zbiegu z art. 21 ust. 6 u.z.s.z. nie dotyczy jego osoby i nie uzasadnia odmowy wypłaty odprawy mieszkaniowej. Jako żołnierz spełnia bowiem wszelkie warunki do otrzymania przedmiotowego świadczenia.
Skarżący podał, że istotnym dla oceny prawa do odprawy mieszkaniowej jest fakt, iż w momencie wydania przez Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] decyzji o przyznaniu pomocy finansowej, jego status społeczny był inny niż w chwili obecnej - nie miał wówczas rodziny. Wypłacona pomoc finansowa na zakup mieszkania była niewymiernie niska i w rzeczywistości realnie nie pozwalałaby mu na kupno jakiegokolwiek nawet najmniejszego lokum na rynku nieruchomości. Aktualnie, przy wyliczeniu odprawy mieszkaniowej, należy uwzględnić kwotę już uzyskanej przez niego pomocy finansowej, udzielonej przez MSWiA.