Sprawa ze skargi na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w przedmiocie świadczenia w drodze wyjątku
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Kołodziej, Sędziowie WSA Iwona Dąbrowska (spr.), Ewa Grochowska-Jung, Protokolant Emilia Jaktorska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 czerwca 2009 r. sprawy ze skargi B. S. - przedstawicielki ustawowej małoletniego syna P. S. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia w drodze wyjątku 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję ją poprzedzającą Prezesa Zakładu ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...] 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości

Uzasadnienie strona 1/3

Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia [...] lipca 2008 r.

nr [...], po rozpatrzeniu wniosku B. S., odmówił przyznania jej małoletniemu synowi P. S. renty rodzinnej w drodze wyjątku.

W uzasadnieniu organ podał, że na podstawie art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.), świadczenie w drodze wyjątku może być przyznane ubezpieczonym oraz pozostałym po nich członkom rodziny, którzy wskutek szczególnych okoliczności nie spełniają warunków wymaganych w ustawie do uzyskania prawa do emerytury lub renty, nie mogą - ze względu na całkowitą niezdolność do pracy lub wiek - podjąć pracy lub działalności objętej ubezpieczeniem społecznym i nie mają niezbędnych środków utrzymania. Organ wyjaśnił, że powyższe warunki muszą być spełnione łącznie, a niespełnienie choćby jednego z nich wyklucza możliwość przyznania tego rodzaju świadczenia. Wskazał, że renta rodzinna jest pochodną świadczenia osoby zmarłej. W związku z tym w pierwszej kolejności rozpatrzeniu podlega spełnienie powyższych warunków przez osobę zmarłą, a następnie przez wnioskodawcę - członka rodziny osoby zmarłej.

Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wskazał, że zmarły w wieku 52 lat ojciec dziecka posiadał udowodniony okres składkowy wynoszący 21 lat, 9 miesięcy i 17 dni. W 10-leciu przypadającym przed dniem śmierci ojca dziecka, zamiast 5 lat okresów składkowych i nieskładkowych - wymaganych do przyznania renty w trybie zwykłym - udokumentowano tylko 2 lata, 1 miesiąc i 16 dni tych okresów. Ponadto od [...] stycznia 1999 r. do [...] listopada 2002 r. oraz od [...] kwietnia 2003 r. do powstania całkowitej niezdolności do pracy w dniu [...] lutego 2004 r., nie zostały opłacone składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej.

B. S. wniosła o ponowne rozpatrzenie sprawy. W uzasadnieniu wniosku podała, iż zmarły mąż był osobą schorowaną. Od wielu lat faktycznie nie prowadził już działalności, pomimo braku jej wykreślenia z ewidencji działalności gospodarczej. Nie uzyskiwał żadnych dochodów, które pozwoliłyby mu na opłacanie składek na ubezpieczenie społeczne. Wnioskodawczyni podkreśliła, iż od 1991 r. T. S. chorował na [...]. Choroba postępowała, a mąż był w bardzo złym stanie psychicznym, który nie pozwalał mu na żadne racjonalne działania. Wskazała, iż nie była w stanie pomóc mężowi gdyż kontakt z nim był bardzo utrudniony.

Po rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie znalazł podstaw do uwzględnienia wniosku i decyzją z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...] utrzymał w mocy swoje poprzednie rozstrzygnięcie.

W uzasadnieniu organ - powołując się na argumentację przedstawioną już w zaskarżonej decyzji - podał, że w sprawie nie zachodzą szczególne okoliczności, za które uznać można jedynie zdarzenie bądź trwały stan wykluczający aktywność zawodową konkretnej osoby z powodu niemożności przezwyciężenia ich skutków. Odnosząc się do występujących przerw w opłacaniu przez ojca małoletniego składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe wskazał, iż w wymienionych okresach nie była wobec ubezpieczonego orzeczona całkowita niezdolność do pracy, zatem przyczyną braku uprawnień do renty w trybie zwykłym nie był stan zdrowia lub inne zdarzenie zewnętrzne, niezależne od woli ww., którego nie można było przewidzieć i któremu nie można było zapobiec. Nadto, w latach 1977-2004 T. S. nie odprowadzał regularnie składek na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Strona 1/3