Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa, Sędzia WSA Izabela Głowacka-Klimas, Asesor WSA Karolina Kisielewicz (spr.), po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 8 października 2020 r. sprawy ze skargi P. P. na decyzję Prezesa Agencji Mienia Wojskowego z dnia [...] listopada 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przydziału kwatery lub innego lokalu mieszkalnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Mienia Wojskowego w [...] z dnia [...] października 2019 r.
P. P. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzję Prezesa Agencji Mienia Wojskowego z dnia [...] listopada 2019 r. (nr [...]), którą organ, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Mienia Wojskowego w [...] z dnia [...] października 2019 r. (nr [...]) odmawiającą skarżącemu przydziału kwatery albo innego lokalu mieszkalnego
Z okoliczności faktycznych sprawy wynika, że P. P. (żołnierz zawodowy służby kontraktowej, który na mocy rozkazu personalnego z dnia [...] maja 2019 r. Dowódcy [...] Brygady Obrony Terytorialnej został wyznaczony na stanowisko służbowe w jednostce wojskowej nr [...] w [...]), w dniu [...] czerwca 2019 r. wystąpił do Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Mienia Wojskowego w [...], na podstawie art. 21 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2018 r., poz. 2356 ze zm.) z wnioskiem o przydział kwatery lub innego lokalu mieszkalnego.
Dyrektor Oddziału Regionalnego Agencji Mienia Wojskowego w [...] decyzją z [...] października 2019 r., wydaną na podstawie art. 21 ust. 6 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 10 lipca 2015 r. o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2308 ze zm.) odmówił skarżącemu przydziału kwatery albo innego lokalu mieszkalnego.
W uzasadnieniu decyzji organ I instancji podniósł, że wniosek skarżącego o przyznanie kwatery (lokalu mieszkalnego) nie mógł zostać uwzględniony, ponieważ pełniąc służbę w Policji otrzymał już z budżetu państwa pomoc w zabezpieczeniu potrzeb mieszkaniowych (decyzją z [...] października 1999 r. przyznano mu pomoc finansową na zakup domu mieszkalnego w M.). Organ stwierdził, że art. 21 ust. 6 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej konstruuje generalną zasadę, że skorzystanie z prawa do zakwaterowania przez żołnierza, który w trakcie służby lub po jej zakończeniu otrzymał pomoc finansową ze środków Skarbu Państwa, wyklucza ponowne skorzystanie z prawa do zakwaterowania. W orzecznictwie sądowym przyjmuje się, że jeżeli zatem byłemu funkcjonariuszowi Policji, który przeszedł do służby wojskowej lub jego małżonkowi kiedykolwiek udzielono pomocy ze środków publicznych na cele mieszkalne (art. 21 ust. 6 ustawy), bez względu na ramy czasowe, to fakt ten stanowi przeszkodę w realizacji prawa do zakwaterowania. Odmienne stanowisko prowadziłoby do nieuzasadnionego uprzywilejowania żołnierzy, którzy wcześniej otrzymali pomoc na zabezpieczenie swoich potrzeb mieszkaniowych ze środków publicznych.
P. P. wniósł odwołanie od tej decyzji. Odwołujący się zarzucił, że została wydana z rażącym naruszeniem art. 21 ust. 1, ust. 2 pkt 1 i ust. 4 i ust. 6 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. Zdaniem skarżącego, organ I instancji naruszył ponadto art. 6,a art. 7, art. 7a, art. 8 i art. 9 k.p.a., a także art. 12 i art. 35 § 1 - 3 tej ustawy. Zaskarżona decyzja nie wskazuje "właściwej i jednoznacznej" podstawy materialnej rozstrzygnięcia, nie zawiera uzasadnienia faktycznego i prawnego (art. 107 § 1 pkt 4 i pkt 6 i § 3 k.p.a.), co stanowi przesłankę do stwierdzenia nieważności z art. 156 §1 pkt 3 k.p.a.