Mając wszystkie powołane wyżej okoliczności na uwadze, należy stwierdzić, że Prezes Rady Ministrów dokonał wszechstronnej i wyczerpującej oceny właściwie zgromadzonego materiału dowodowego sprawy, dochodząc do trafnego wniosku, że śmierć jednego z rodziców małoletniego dziecka, brak prawa do renty rodzinnej w trybie zwykłym, czy w trybie wyjątkowym, samotne wychowywanie dziecka, trudna sytuacja materialna i zdrowotna, jak również chęć zapewnienia dziecku możliwie najlepszych warunków życia, nie mogły stanowić podstawy przyznania W. L. świadczenia w szczególnym trybie. W takiej sytuacji świadczenie przewidziane w art. 82 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, które
- co należy jeszcze raz podkreślić - nie jest świadczeniem o charakterze odszkodowania, zadośćuczynienia, czy świadczeniem socjalnym, utraciłoby bowiem swój szczególny charakter.
Reasumując, kontrola zaskarżonej decyzji Prezesa Rady Ministrów z [...] listopada 2021 r. nie dała podstaw do stwierdzenia, że została ona wydana z naruszeniem przepisów postępowania lub przepisów prawa materialnego. Brak jest podstaw do uznania, że w postępowaniu zakończonym wydaniem zaskarżonej decyzji nie wyjaśniono wszystkich kwestii mających wpływ na rozstrzygnięcie o wniosku o przyznanie renty specjalnej. Uzasadnienie zaskarżonej decyzji odpowiada prawu. Zawiera wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł, a także wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji, z przytoczeniem przepisów prawa.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę.