Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Kruszewska-Grońska, Sędzia WSA Ewa Kwiecińska, Sędzia WSA Tomasz Szmydt (spr.), po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 22 kwietnia 2022 r. sprawy ze skargi W. D. - likwidatora Wyższej Szkoły Menedżerskiej w [...] na postanowienie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia [...] września 20201 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania oddala skargę.
Zaskarżonym do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie przez Wyższą Szkołę Menedżerską w [...] w likwidacji (dalej: "Uczelnia") oraz W. D. - założyciela i likwidatora Wyższej Szkoły Menedżerskiej w [...] w likwidacji (dalej: "Skarżący"), postanowieniem z [...] września 2020 r., znak: [...] (dalej: "Postanowienie z [...] września 2020 r.") Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego (dalej: "Minister"), działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3, art. 144 oraz art. 61a § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r., poz. 256, dalej: "k.p.a.") utrzymał w mocy postanowienie własne z [...] marca 2020 r., znak: [...], o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Ministra z [...] października 2016 r., znak: [...] (dalej: "Decyzja z [...] października 2016 r."), utrzymującej w mocy decyzję własną z [...] kwietnia 2016 r. znak: [...] cofającą pozwolenie W. D. na utworzenie Wyższej Szkoły Menedżerskiej w [...] i nakazującą jej likwidację do dnia [...] grudnia 2016 r.
Z akt sprawy wynikało, że Minister ww. decyzją z [...] kwietnia 2016 r. cofnął pozwolenie na utworzenie Wyższej Szkoły Menedżerskiej w [...] i nakazał jej likwidację do dnia [...] grudnia 2016 r. Rozpatrując złożony wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, Decyzją z [...] października 2016 r. utrzymał w mocy ww. rozstrzygnięcie. Decyzja ta stała się przedmiotem skargi Uczelni i Skarżącego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Powyższe skargi zostały oddalone (wyrok WSA w Warszawie z 4 grudnia 2017 r., sygn. akt II SA/Wa 256/17; wyrok WSA w Warszawie z 5 lutego 2018 r., sygn. akt II SA/Wa 255/17). Od wymienionych powyżej wyroków zostały złożone skargi kasacyjne. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokami z 16 stycznia 2020 r. (sygn. akt I OSK 1390/18 oraz sygn. akt I OSK 2176/18) oddalił wniesione skargi kasacyjne od powyższych wyroków WSA w Warszawie.
Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku o sygn. I OSK 1390/18, wskazał, że dowody zebrane przez organ w sposób jednoznaczny wskazują na zaistnienie podstaw do wydania Decyzji z dnia [...] października 2016 r. Ocena dokonana przez Sąd I instancji nie została skutecznie w skardze kasacyjnej podważona, a Skarżący nie określił jakie dowody nie zostały przez organ uwzględnione, nie sprecyzował jakie okoliczności zostały pominięte przez organ i jaki miały wpływ na wynik sprawy. Dalej podkreślił, że w sprawie został zebrany materiał dowodowy pozwalający na przyjęcie wypełnienia przesłanki z art. 37 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1668 ze zm. - dalej: "p.s.w."), Wbrew twierdzeniom strony, nie nastąpiła taka zmiana okoliczności faktycznych, która świadczyłaby o bezprzedmiotowości postępowania w sprawie cofnięcia pozwolenia na utworzenie uczelni niepublicznej i czyniła zasadnym wydanie decyzji o umorzeniu postępowania. Uczelnia nie zrealizowała zaleceń i wniosków sporządzonych w wyniku kontroli jej działalności przez co naruszyła w szczególności art. 35, art. 85 ust. 1 pkt 3, art. 99a, art. 103 ust. 3, art. 184 ust. 3 p.s.w. Organ stwierdził także istnienie innych naruszeń dokonanych przez władze Uczelni i jej założyciela, które zostały w decyzji szczegółowo omówione. Realizując zalecenia pokontrolne oraz opracowany program naprawczy Uczelnia przedłożyła jedynie część oczekiwanej dokumentacji, zaś organ podał jakie dokumenty ujęte w programie naprawczym i w wystąpieniu pokontrolnym nie zostały przedłożone, zwracając także uwagę na braki co do organizacji procesu dydaktycznego. W ocenie NSA - Sąd I instancji poddał analizie dokumentację sprawy i zwrócił uwagę na te nieprawidłowości, które uzasadniały zastosowanie procedury z art. 37 ust. 3 p.s.w.