Ponadto należy podkreślić, że przedstawicielka ustawowa skarżącego we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy wskazywała, że przerwy w ubezpieczeniu zmarłego były spowodowane chorobą alkoholową.
W ramach postępowania o świadczenie w drodze wyjątku, to osoba zainteresowana powinna wskazać wszystkie dowody i okoliczności wiążące się z dochodzonym świadczeniem. Nie oznacza to jednak, że na organie nie spoczywa obowiązek podejmowania wszelkich kroków niezbędnych do wyjaśnienia sprawy. Obowiązku tego w niniejszej sprawie organ nie dopełnił w sposób wyczerpujący.
W orzecznictwie sądów administracyjnych prezentowany jest pogląd, że jakkolwiek alkoholizm sam w sobie nie może stanowić okoliczności szczególnej w rozumieniu art. 83 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, to jednak podlegać musi ocenie w całokształcie wszystkich innych okoliczności charakteryzujących określony przypadek w kontekście uprawnień do ubezpieczenia społecznego. Jak wiele bowiem innych chorób jest to dolegliwość, do powstania której człowiek, w mniejszym lub większym stopniu, przyczynia się świadomie bądź nie. Jednak skutki tej choroby nie zależą już w pełni tylko od jego woli. Rozróżnić bowiem należy sytuację, kiedy osoba uzależniona od alkoholu podejmuje, bądź nie podejmuje próby leczenia, przy czym w tym pierwszym przypadku, nawet nieskutecznym w zakresie rokowania, można ją traktować, jako usprawiedliwiającą brak wymaganego okresu ubezpieczenia. Z jednym zastrzeżeniem, a mianowicie indywidualnego podejścia do każdego z tych przypadków (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 18 stycznia 2012 r., sygn. akt II SA/Wa 2126/11, publ. LEX nr 1110206).
Sąd w składzie orzekającym podziela powyższy pogląd, że choroba alkoholowa co do zasady nie może usprawiedliwiać braku zatrudnienia. Jednak w sytuacji, gdy osoba zainteresowana podejmuje leczenie, obowiązkiem organu jest rozważenie tej okoliczności na tle stanu faktycznego danej sprawy - jako elementu niezależnego od tej osoby i tym samym mogącego usprawiedliwiać brak aktywności zawodowej.
W niniejszej sprawie bezsporne jest, że ojciec dziecka podejmował leczenie odwykowe, lecz po zakończeniu terapii ponownie zaczął nadużywać alkoholu. Nie można jednak podzielić zapatrywania organu, że skoro leczenie nie było skuteczne, to tym samym brak podstaw do uznania choroby alkoholowej za okoliczność szczególną.
Rozpatrując sprawę ponownie Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych obowiązany będzie uwzględnić powyższą ocenę prawną. Ponadto powinien uzupełnić postępowanie dowodowe o pełną dokumentację medyczną W. S. oraz rozważyć, czy przerwy w ubezpieczeniu nie wynikały w istocie z choroby alkoholowej.
Z tych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji wyroku.