Wojewódzki Sąd Administracyjny Warszawie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Dąbrowska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 21 marca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. T. na decyzję Szefa Służby Celnej z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie mianowania na stopień służbowy w Służbie Celnej 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji, 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.
Dyrektor Izby Celnej w [...], w dniu [...] listopada 2009 r., działając na podstawie art. 223 ust. 1 i ust. 4 oraz art. 115 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 168, poz. 1323), z dniem 30 listopada 2009 r. mianował M.T. na stopień służbowy aspiranta celnego w korpusie aspirantów Służby Celnej.
Pismem z dnia 26 listopada 2010 r. M.T. złożył do Szefa Służby Celnej odwołanie od aktu mianowania, żądając jego uchylenia i wydania aktu mianowania na stopień służbowy komisarza celnego w korpusie oficerów młodszych. Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie art. 223 ust. 3 pkt 2 ustawy o Służbie Celnej poprzez jego błędną wykładnię w zakresie pojęcia "przed dniem wejścia w życie ustawy" oraz jego niezastosowanie przy wydaniu aktu mianowania. Ponadto wskazał, że zajmował przed dniem wejścia w życie ustawy stanowisko związane z podporządkowaniem funkcjonariuszy celnych, tj. stanowisko Głównego Księgowego Izby Celnej w [...]. Do jego obowiązków należało nadzorowanie zadań służbowych wykonywanych przez funkcjonariuszy i pracowników pełniących służbę lub zatrudnionych w Wydziale [...] , Wydziale [...] , Wydziale [...] . Zdaniem M.T., pojęcie "przed dniem wejścia w życie ustawy" powinno być rozumiane jako dowolny okres poprzedzający wejście ustawy w życie. M.T. uznał zatem, że spełnia kryteria określone w art. 223 ust. 3 pkt 2 ustawy o Służbie Celnej, a tym samym akt mianowania został wydany z rażącym naruszeniem prawa.
Po rozpatrzeniu odwołania Szef Służby Celnej, decyzją z [...] sierpnia 2011 r. nr [...] , nie znajdując podstaw do uwzględnienia odwołania, utrzymał w mocy zaskarżony akt mianowania w zakresie określenia korpusu.
W uzasadnieniu decyzji wskazał, iż o ostatecznym charakterze aktu mianowania jako decyzji administracyjnej podlegającej kontroli sądowoadministracyjnej przesądził Sąd Najwyższy uchwałą z 8 czerwca 2010 r. sygn. akt II PZP 5/10 i wyjaśnił, że w decyzji (akcie mianowania) z dnia [...] listopada 2009 r. Dyrektor Izby Celnej w [...] nie pouczył M.T. o sposobie jego zaskarżenia. Dlatego też organ stwierdził, że wada ta nie mogła szkodzić stronie, bowiem w przypadku gdy organ błędnie pouczył stronę, że od decyzji nie służy odwołanie, czy też w ogóle tego nie uczynił, to strona może skutecznie dopełnić tej czynności w każdej chwili, gdyż nie utraciła prawa do jej dopełnienia, w myśl wyraźnego przepisu prawa. Powyższe wynika z faktu, iż w takich przypadkach 14-dniowy termin na wniesienie odwołania na tę decyzję "nie biegnie". Organ przyjął, że gdy M.T. wniósł odwołanie, to zrobił to skutecznie, nawet jeżeli uchybił terminowi.
Ponadto organ podał, że z dniem 31 października 2009 r. wszedł w życie nowy akt prawny regulujący funkcjonowanie Służby Celnej, tj. ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej. Na mocy przepisu art. 223 ust. 1 ustawy o Służbie Celnej został nałożony na kierownika urzędu obowiązek dokonania w terminie miesiąca od dnia wejścia w życie ustawy, mianowań funkcjonariuszy na stopnie służbowe. Regulacja ta była wyrazem wpływu nowej ustawy o Służbie Celnej w zakresie stopnia służbowego na stosunek służbowy funkcjonariusza celnego powstały pod rządami dotychczasowej ustawy. Mechanizm przypisywania funkcjonariuszom stopni w poszczególnych korpusach, uregulowany został odpowiednio przepisami art. 223 ust. 2-6 ustawy. W świetle tych przepisów zadaniem organu było przyporządkowanie danego funkcjonariusza, który w dniu wejścia w życie ustawy pełnił służbę w Służbie Celnej do właściwego korpusu, w zależności od dotychczasowego stopnia lub zajmowanego stanowiska bądź pełnionych obowiązków.