Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Walawski, Sędziowie WSA Iwona Dąbrowska, Sławomir Fularski (spr.), Protokolant spec. Marek Kozłowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 marca 2012 r. sprawy ze skargi J.K. na decyzję Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania decyzji o prawie zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym - oddala skargę -
Wnioskiem z [...] lutego 2008 r. J.K. zwróciła się do Oddziału Regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej (WAM) w W. o przyznanie prawa do dalszego zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym nr [...], położonym przy ulicy [...] w W. wskazując, że po śmierci męża, z uwagi na podeszły wiek i zły stan zdrowia, znajduje się w trudnej sytuacji życiowej.
Dyrektor Oddziału Regionalnego WAM w W., decyzją z dnia [...] sierpnia 2008 r., działając na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej jako Kpa) oraz art. 29 w związku z art. 13 ust. 6 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (t. j. Dz. U z 2005 r. Nr 41, poz. 398 ze zm.), odmówił J.K. wydania decyzji o prawie zamieszkiwania w przedmiotowym lokalu mieszkalnym. W uzasadnieniu organ podał, że z uwagi na fakt posiadania przez J.K. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w E. oraz ze względu na niezaspokojone potrzeby mieszkaniowe żołnierzy zawodowych w garnizonie W., nie znalazł podstaw do uznania sytuacji wnioskodawczyni za wyjątkową w rozumieniu art. 29 powoływanej wyżej ustawy.
Na skutek złożonego przez J.K. odwołania, powyższa decyzja została utrzymana w mocy decyzją Prezesa WAM w W. z dnia [...] października 2008 r. J.K. złożyła skargę do sądu administracyjnego. Wyrokiem z 2 kwietnia 2009 r. sygn. akt II SA/Wa 1688/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną i poprzedzającą ją decyzję. Jak wynika z ww. wyroku Sądu, organ WAM nie rozważył wszystkich okoliczności stanu faktycznego, a twierdzenie o braku wyjątkowości sytuacji skarżącej wyprowadzono z wyjątkowości sytuacji Sił Zbrojnych, pomijając podnoszone przez skarżącą argumenty. W ocenie Sądu, działając w ten sposób, organ uchybił art. 77 Kpa, a uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Wniesiona przez Prezesa WAM skarga kasacyjna wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 grudnia 2009 r. sygn. akt I OSK 892/09 została oddalona. Naczelny Sąd Administracyjny podzielił pogląd Sądu pierwszej instancji, że w sprawie organ pominął w rozstrzygnięciu i motywach zaskarżonej decyzji sytuację skarżącej, gdyż w żaden sposób nie odniósł się do powoływanych przez nią okoliczności dotyczących stanu zdrowia, wieku i sytuacji rodzinnej oraz możliwości korzystania z mieszkania w E. Sąd drugiej instancji podkreślił, że przy interpretacji pojęcia "sytuacja wyjątkowa" należy uwzględnić szereg okoliczności faktycznych. Nie można zatem wykluczyć, że w okolicznościach konkretnej sprawy, ta wyjątkowość będzie występowała nie tylko po stronie wnioskodawcy, ale także WAM. Może to zachodzić wówczas, gdy dany lokal z uwagi na wyjątkową sytuację osobistą jest niezbędny osobie ubiegającej się o prawo zamieszkiwania i jednocześnie jest niezbędny do zakwaterowania żołnierzy zawodowych.
Ponownie rozpoznając sprawę, organ pierwszej instancji wezwał wnioskodawczynię do złożenia wyjaśnień oraz dowodów potwierdzających istnienie sytuacji wyjątkowej, warunkującej pozytywne rozpatrzenie sprawy. W reakcji na powyższe strona podniosła, że z uwagi na wiek (79 lat) i bardzo trudną sytuację zdrowotną jest osobą niezdolną do samodzielnej egzystencji. Obecnie porusza się o kulach dlatego też zarówno w sprawach urzędowych, jak i w życiu codziennym wymaga pomocy innej osoby. Opiekę taką zapewnia jej zamieszkująca w W. siostrzenica, która jest jedyną krewną wnioskodawczyni. Odnosząc się do faktu posiadania mieszkania w E. strona wyjaśniła, że ze względu na różnice w cenach rynkowych ww. nieruchomości nie miała możliwości zamiany lokali. Środki uzyskane z ewentualnej sprzedaży lokalu w E. nie pokryłyby bowiem wydatków związanych z zakupem nawet najskromniejszego lokalu w W. Ponadto wnioskodawczyni w W. od 30 lat koncentruje swoje życie i pozostaje pod stałą opieką lekarską i rodziny. Posiadany w E. lokal, dotychczas nieużytkowany, nie nadaje się do zamieszkania. Wnioskodawczyni zaś z uwagi na wiek i stan zdrowia nie jest w stanie podjąć się jego remontu, a następnie przenieść swoje centrum życiowe w nowe nieznane jej środowisko.