Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa, Sędzia WSA Izabela Głowacka-Klimas (spr.), Sędzia WSA Andrzej Wieczorek, Protokolant referent stażysta Aneta Kardas po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 września 2020 r. sprawy ze skargi W. M. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] listopada 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania przepisów ustawy 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz skarżącej W. M. kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji (zwany dalej "Ministrem") decyzją z [...] listopada 2019 r. nr [...], działając na podstawie art. 8a ustawy z 18 lutego 1994r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz.U. z 2018 r. poz. 132, ze zm.; zwana dalej "ustawa zaopatrzeniowa") odmówił wyłączenia stosowania art. 15c, art. 22a i art. 24a wobec Pani W. M. (zwanej dalej "Skarżącą").
Do wydania przedmiotowego rozstrzygnięcia doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Pani W. M. wnioskiem z dnia [...] października 2017 r. (data wpływu do organu: [...] października 2017 r.) wystąpiła do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji o zastosowanie wobec niej art. 8a ustawy zaopatrzeniowej. W uzasadnieniu wniosku opisała przebieg swojej służby. Wskazała, że w 1980 r. wstąpiła do Milicji Obywatelskiej Wojewódzkiego Urzędu Spraw Wewnętrznych, a mianowanie jej na stanowisko [...] Wydziału [...] Służby Bezpieczeństwa było odgórne i nie miała na to wpływu. Poinformowała, że na ww. stanowisku była odpowiedzialna m.in. za sporządzanie wniosków personalnych pracowników, nie miała zaś dostępu do informacji związanych z czynnościami operacyjnymi. Zainteresowana wskazała, że przeniosła się na własną prośbę z ww. komórki organizacyjnej do Wydziału Finansowego, gdzie mogła realizować zadania zgodne z jej wykształceniem. Wnioskodawczyni podniosła, że nie musiała przechodzić w 1990 r. weryfikacji, lecz kontynuowała swoją służbę w szeregach Policji, gdzie - jak stwierdziła - wykonywała swoje obowiązki służbowe w sposób rzetelny, o czym mogą świadczyć liczne awanse, wyróżnienia oraz nadane odznaczenia (w tym m.in. Brązowy Medal za Zasługi dla Policji). Nadmieniła, że długoletnia służba spowodowała utratę jej zdrowia, co stwierdziła Komisja Lekarska MSWiA orzekając jej niezdolność do pełnienia służby oraz przyznając trzecią grupę inwalidzką w związku ze służbą.
Minister ustalił, że Skarżącą zwolniono ze służby w Komendzie Powiatowej Policji w L. [...] lipca 2003 r. i że nabyła prawo do emerytury, której wysokość ustalono z uwzględnieniem art. 15c i 22 a ustawy zaopatrzeniowej. Skarżąca posiada również prawo do renty inwalidzkiej przy czym stronie wypłacana jest emerytura jako świadczenie korzystniejsze.
Instytut Pamięci Narodowej - Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu uznał za służbę Skarżącej na rzecz totalitarnego państwa, o której mowa w art. 13 b ustawy zaopatrzeniowej, okres od dnia [...] marca 1980 r. do dnia [...] lipca 1983 r., tj. okres 3 lat i 4 miesięcy i 16 dni. Całkowity okres służby ww. wynosi
23 lata, 4 miesiące i 17 dni.
Z kopii akt osobowych o sygn. [...], przekazanych pismem z dnia [...] lutego 2018 r.(znak:[...]) przez Instytut Pamięci Narodowej - Komisję Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu nie wynika, aby Pani W. M. nierzetelnie wykonywała zadania i obowiązki w okresie pełnienia służby.