Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Łukasz Krzycki (spr.), Sędzia WSA Tomasz Szmydt, Asesor WSA Joanna Kruszewska-Grońska, Protokolant specjalista Monika Gieroń po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 lipca 2020 r. sprawy ze skargi P.N. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] sierpnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie pozwolenia na broń palną do celów sportowych oddala skargę
Zaskarżoną decyzją, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2018 r., poz. 2096 ze zm.), zwanej dalej "K.p.a.", utrzymano w mocy orzeczenie Komendanta [...] Policji z [....] maja 2019 r., o odmowie wydania p. P.N., zwanemu dalej "Wnioskodawcą", pozwolenia na broń palną do celu sportowego.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ przywołał następujące okoliczności faktyczne i prawne uwarunkowania sprawy:
- Wnioskodawca zwrócił się - pismem z [...] stycznia 2019 r. - o wydanie pozwolenia na posiadanie [...] egzemplarzy broni palnej do celu sportowego; do wniosku dołączył, m.in. orzeczenie lekarskie oraz psychologiczne o braku przeciwwskazań do dysponowania bronią, patent [...] oraz aktualną licencję, niezbędną do uprawiania [...] sportowego w dyscyplinach: [...], a także zaświadczenie potwierdzające jego członkowstwo w Stowarzyszeniu [...] "[...]" i udział w zawodach [...] - organizowanych przez [...] i stowarzyszenie, którego jest członkiem,
- w toku postępowania organ I instancji uzyskał informację z Krajowego Rejestru Karnego o niekaralności Wnioskodawcy, pozytywną o nim opinię z miejsca zamieszkania oraz wyroki, z których wynika, że w przeszłości skazano go za przestępstwa:
- z art. 159 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz.U. z 2019 r., poz. 1950 ze zm.), zwanej dalej "K.k." - tak orzeczenie Sądu Rejonowego w [...] z [...] lutego 2006 r. (sygn. akt [...]),
- z art. 222 § 1 i art. 226 § 1 K.k. - tak orzeczenie Sądu Rejonowego w [...] z [...] grudnia 2009 r. (sygn. akt [...]),
- ponownie z art. 222 § 1, w zw. z art. 226 § 1 i art. 11 § 2, K.k. - tak orzeczenie Sądu Rejonowego w [...] z [...] maja 2015 r. (sygn. akt [...]);
akty te będą przywoływane dalej przez podanie ich sygnatur,
- organ I. instancji odmówił Wnioskodawcy pozwolenia na broń palną do celu sportowego, jako podstawę orzeczenia przywołano art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2019 r. poz. 284), zwanej dalej "ustawą o broni",
- wobec wniesienia odwołania sprawę rozpatrzono ponownie,
- zgodnie z art. 10 ust. 1 i 2 pkt 4 oraz ust. 3 pkt 3 ustawy o broni, pozwolenie na broń wydaje się, jeżeli wnioskodawca nie stanowi zagrożenia dla samego siebie, porządku lub bezpieczeństwa publicznego oraz przedstawi ważną przyczynę jej posiadania; przy tym - w przypadku broni palnej do celów sportowych - ważną przyczyną jest w szczególności udokumentowane członkostwo w stowarzyszeniu o charakterze [...] posiadanie kwalifikacji sportowych, o których mowa w art. 10b, oraz licencji właściwego związku sportowego,
- jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 6 lutego 2014 r. (sygn. akt II OSK 2060/12 - dostępny na stronie internetowej orzeczenia.nsa.gov.pl/cbo/query - w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, zwanej dalej "CBOSA"), przesłanka zagrożenia porządku lub bezpieczeństwa publicznego jest zawsze spełniona, gdy wnioskodawcę skazano prawomocnym wyrokiem za przestępstwo wymienione art. 15 ust. 1 pkt 6 lit. a i b ustawy o broni; w takim przypadku nie trzeba rozważać wpływu konkretnego wyroku skazującego na rozstrzygnięcie w przedmiocie udzielenia pozwolenia na broń (lub jego cofnięcia); nie oznacza to jednak, że tylko skazanie prawomocnym wyrokiem uniemożliwia wydanie pozwolenia na broń; odmówić prawa do broni można także wówczas, jeżeli - w konkretnym stanie faktycznym - okaże się, że wnioskodawca z innych przyczyn może stanowić zagrożenie dla samego siebie, porządku lub bezpieczeństwa publicznego; gdyby było inaczej, ustawodawca - zamiast w art. 10 ust. 1 ustawy o broni stawiać wymaganie, by wnioskodawca nie stanowił zagrożenia dla samego siebie, porządku lub bezpieczeństwa publicznego - odwołałby się do pełnego brzmienia art. 15 ust. 1 pkt 6 tej ustawy; w przepisie tym chodzi zatem o takie zdarzenia bądź fakty, które nie mają źródła w skazaniu (które np. uległo już zatarciu), ale stanowią zagrożenie w sposób niejako samoistny -. niepowiązany z art. 15 ust. 1 pkt 6 lit. a i b ustawy o broni; dlatego organ, badający zasadność wniosku o pozwolenie na broń, nie musi oceniać jedynie przesłanek z art. 15 ust. 1 pkt 6 lit. a i b.,