Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Karolina Kisielewicz (spr.), Sędzia WSA Andrzej Góraj, Sędzia WSA Sławomir Antoniuk, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 5 maja 2021 r. sprawy ze skargi P.R. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] września 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystane urlopy wypoczynkowe lub dodatkowe oraz niewykorzystany czas wolny od służby uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] z dnia [...] sierpnia 2020 r. nr [...]
P.R. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] września 2020 r. (nr [...]), którą organ działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymał w mocy decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] z dnia [...] sierpnia 2020 r. (nr [...]) o odmowie wypłaty skarżącemu wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystane urlopy wypoczynkowe lub dodatkowe oraz niewykorzystany czas wolny od służby za lata 2010-2013.
Z okoliczności faktycznych sprawy wynika, że P.R., który na podstawie rozkazu personalnego Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] z dnia [...] sierpnia 2013 r. został zwolniony ze służby w Policji z dniem [...] sierpnia 2013 r., w dniu 29 listopada 2018 r. zwrócił się do tego organu z wnioskiem o wypłacenie wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy w związku ze zwolnieniem ze służby. W uzasadnieniu wnioskodawca powołał się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 30 października 2018 r. sygn. akt K 7/15, w którym Trybunał orzekł, że art. 115a ustawy z 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz.U. z 2017 r., poz. 2067 ze zm.) w zakresie, w jakim ustala wysokość ekwiwalentu pieniężnego za 1 dzień niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego w wymiarze 1/30 części miesięcznego uposażenia, jest niezgodny z art. 66 ust. 2 w związku z art. 31 ust. 3 zdanie drugie Konstytucji RP. Jego zdaniem, w tym stanie prawnym organ jest zobowiązany "wyrównać" otrzymany ekwiwalent na zasadach określonych w tym wyroku (z uwzględnieniem mnożnika 1/22 lub 1/21).
Komendant Wojewódzki Policji w [...] decyzją z dnia [...] sierpnia 2020 r., wydaną na podstawie art. 6a ust. 2 pkt 2, art. 32, art. 114 ust. 1 pkt 2 i art. 115a ustawy o Policji (Dz.U. z 2020 r., poz. 360 ze zm.), odmówił skarżącemu wypłaty wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop (wypoczynkowy i dodatkowy) oraz niewykorzystany czas wolny od służby, za lata 2010-2013 r.
Organ I instancji w uzasadnieniu decyzji wyjaśnił, że zgodnie z art. 114 ust. 1 pkt 2 ustawy o Policji, skarżącemu w dacie zwolnienia ze służby wypłacono ekwiwalent pieniężny za 109 dni niewykorzystanych urlopów (wypoczynkowego i dodatkowego) oraz 18 godzin niewykorzystanego czasu wolnego od służby, za lata 2010-2013, w wysokości obliczonej w sposób określony w art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu wówczas obowiązującym (1/30 części miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym należnego na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym).
Zdaniem Komendanta Wojewódzkiego Policji, wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 30 października 2018 r. jako tzw. orzeczenie negatoryjne (eliminujące normę prawną) stworzyło lukę w systemie prawnym, uniemożliwiającą ustalenie wysokości należnego policjantowi zwalnianemu ze służby ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystane urlopy. Z powołanego wyroku wynika wyłącznie, że "przelicznik" za jeden dzień niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego, jest niezgodny z art. 66 ust. 2 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji. (z konstytucyjną zasadą równości i prawem do wypoczynku). Orzeczenie to nie ma charakteru prawotwórczego - nie określa wartości ułamkowej uposażenia zasadniczego według którego należałoby wypłacić ekwiwalent za niewykorzystany urlop. W związku z tym do momentu uchwalenia przez ustawodawcę przepisów w tym zakresie, nie ma podstaw prawnych do ustalenia i wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystane urlopy na zasadach wskazanych przez Trybunał w powołanym wyroku. Z tego powodu wniosek skarżącego nie jest uzasadniony.