Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Joanna Kube Sędzia WSA - Andrzej Kołodziej Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.) Protokolant - starszy sekretarz sądowy Dorota Kwiatkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 kwietnia 2014 r. sprawy ze skargi F. S. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą [...] na decyzję Głównego Inspektora Pracy z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji z dnia [...] maja 2012 r. nr [...] w zakresie pkt 3 - oddala skargę -
Inspektor Pracy Okręgowego Inspektoratu Pracy w K. decyzją z dnia [...] maja 2012 r. nr [...] stwierdził, że kiosk sprzedaży pieczywa zlokalizowany w K. przy ul. [...] (pkt 2 decyzji) oraz kiosk sprzedaży pieczywa zlokalizowany w K. na osiedlu [...] k/Szkoły Podstawowej nr [...] (pkt 3 decyzji),
a) nie odpowiadają przepisom i zasadom bezpieczeństwa i higieny pracy,
b) nie uwzględniają potrzeb osób niepełnosprawnych w zakresie przystosowania stanowisk pracy, pomieszczeń higieniczno - sanitarnych i ciągów komunikacyjnych oraz nie spełniają wymagań dostępności do nich.
Wnioskiem z dnia [...] grudnia 2012 r. A. B. Piekarnia - Cukiernia wystąpił o stwierdzenie nieważności powyższej decyzji pkt 2 i 3.
Okręgowy Inspektor Pracy w K. decyzją z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...], odmówił stwierdzenia nieważności powyższej decyzji i po wniesieniu od niej odwołania, Główny Inspektor Pracy decyzją z dnia [...] maja 2013 r. nr [...], uchylił zaskarżoną decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji.
Inspektor Pracy Okręgowego Inspektoratu Pracy w K. decyzją z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...], działając na podstawie art. 154 § 1 k.p.a., uchylił decyzję z dnia [...] maja 2012 r. nr [...] w zakresie pkt 2 i w to miejsce wydał nową decyzję stwierdzającą, że kiosk sprzedaży pieczywa zlokalizowany w K. przy ul. [...] odpowiada przepisom i zasadom bezpieczeństwa i higieny pracy oraz odpowiada potrzebom osób niepełnosprawnych w zakresie przystosowania stanowisk pracy, pomieszczeń higieniczno - sanitarnych i ciągów komunikacyjnych oraz spełnia wymagania dostępności do nich.
W tej sytuacji Okręgowy Inspektor Pracy w K. decyzją z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...], umorzył postępowanie administracyjne w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji inspektora pracy z dnia [...] maja 2012 r. nr [...] w zakresie pkt 2 oraz odmówił stwierdzenia nieważności decyzji inspektora pracy w zakresie pkt 3. W uzasadnieniu wskazał, że w wyniku ponownego rozpoznania wniosku strony o stwierdzenie nieważności decyzji inspektora pracy z [...] maja 2012 r. w zakresie pkt 2 i 3 ustalono, iż na mocy ostatecznej decyzji z dnia [...] czerwca 2013 r. nr rej. [...] inspektor pracy uchylił decyzję z dnia [...] maja 2012 r. w zakresie pkt 2 i w to miejsce wydał nową decyzję stwierdzającą, co wykazano już wyżej. Zatem zważywszy, że decyzja inspektora pracy z dnia [...] maja 2012 r. w zakresie jej pkt 2, wobec której żądano stwierdzenia jej nieważności, została wyeliminowana z obrotu prawnego, przeto należało umorzyć postępowanie w tym zakresie. Natomiast odnosząc się do wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji inspektora pracy z dnia [...] maja 2012 r. w zakresie pkt 3 stwierdzono, że wniosek nie zasługuje na uwzględnienie, ze względu na brak zaistnienia zarzucanej przez stronę przesłanki rażącego naruszenia prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., a także brak zaistnienia pozostałych przesłanek nieważności decyzji wskazanych w art. 156 § 1 pkt 1, 3, 4, 5, 6 i 7 k.p.a.