Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Góraj (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Anna Mierzejewska, Sędzia WSA Ewa Pisula-Dąbrowska, Protokolant Mateusz Rogala, asystent sędziego, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 stycznia 2012 r. sprawy ze skargi J.F. na niewykonanie przez Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 stycznia 2011 r. nr II SA/Wa 1747/10 oddala skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu sprawy ze skargi J.F. na orzeczenie Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania dyscyplinarnego, wyrokiem z dnia 05 stycznia 2011 r. sygn. akt II SA/Wa 1747/10 uchylił zaskarżone orzeczenie oraz utrzymane nim w mocy orzeczenie Szefa ABW z dnia [...] października 2008 r. nr [...] oraz stwierdził, że zaskarżone orzeczenie nie podlega wykonaniu w całości.
W uzasadnieniu przedmiotowego rozstrzygnięcia Sąd podniósł, że organ ponownie rozpoznając sprawę będzie zobligowany do tego, aby poczynić ustalenia odnośnie czasu popełnienia przez skarżącego zarzucanego mu czynu, oraz odnośnie tego, czy rejestracja dokumentu służbowego należała do obowiązków skarżącego. Sąd orzekł, że dopiero poczynienie powyższych ustaleń umożliwi organowi ocenę tego, czy strona dopuściła się naruszenia dyscypliny służbowej uzasadniającej ukaranie karą dyscyplinarną.
Wymieniony wyrok uprawomocnił się z dniem 15 marca 2011 r.
J.F. pismem z dnia 07 września 2011 r. wezwał Szefa ABW do wykonania ww. wyroku WSA w Warszawie z dnia 05 stycznia 2011 r.
Następnie, pismem z dnia 20 maja 2011 r., sprecyzowanym pismem z dnia 27 września 2011 r., J.F. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na niewykonanie wyroku WSA w Warszawie z dnia 05 stycznia 2011 r. sygn. akt II SA/Wa 1747/10, wnosząc o zobowiązanie Szefa ABW do niezwłocznej realizacji wymienionego orzeczenia.
Skarżący, w piśmie z dnia 27 września 2011 r. precyzującym skargę, wyjaśnił, że organ po wniesieniu skargi postanowieniem z dnia [...] lipca 2011 r. umorzył postępowanie dyscyplinarne, a następnie postanowieniem z dnia [...] września 2011 r. utrzymał w mocy ww. postanowienie. Jednak w ocenie skarżącego, czynności te były pozorne i niemające nic wspólnego z wykonaniem przedmiotowego wyroku, a także wyroku NSA z dnia 02 września 2010 r. sygn. akt I OSK 24/10.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie, jako niedopuszczalnej, bądź o jej oddalenie.
Organ podniósł, że nie pozostaje w bezczynności, albowiem po doręczeniu organowi w dniu 05 kwietnia 2011 r. odpisu prawomocnego wyroku z dnia 05 stycznia 2011 r. wraz z aktami administracyjnymi wszczął kwerendę archiwalną w celu odnalezienia stosownych dokumentów w zakresie wyznaczonym w ww. wyroku WSA w Warszawie, przeprowadził również czynności zmierzające do ustalenia świadków w celu ich przesłuchania oraz dokonał analizy materiałów sprawy zmierzającej do wydania orzeczenia, które zostało doręczone skarżącemu. Organ wyjaśnił, że w wymienionym wyroku Sąd zobowiązał Szefa ABW, aby w toku prowadzonego postępowania organ określił czas popełnienia czynu i ustalił zakres obowiązków skarżącego, w szczególności to, czy do jego obowiązków należała rejestracja dokumentu. Szef ABW podniósł, że zalecenia te dotyczą więc przypadku, gdy organ prowadziłby postępowanie i wydawał merytoryczne orzeczenie dyscyplinarne, dotyczące winy skarżącego i przypisania mu zarzucanego przewinienia dyscyplinarnego. Jednak nie oznacza to, że wyrok Sądu nakazywał organowi wydanie końcowego orzeczenia merytorycznego w zakresie ustalenia winy i kary. Wytyczne Sądu dotyczą sposobu prowadzenia czynności dowodowych, a nie sposobu zakończenia postępowania, a szczególnie podstaw orzeczenia końcowego. Rozpatrując ponownie sprawę Szef ABW uznał, że w sprawie istnieje bezwzględna negatywna przesłanka procesowa uniemożliwiająca prowadzenie wobec J.F. postępowania dyscyplinarnego, bowiem obwiniony nie ponosi odpowiedzialności dyscyplinarnej, przewidzianej wyłącznie wobec funkcjonariuszy ABW. Organ wskazał, że istnienie jakiejkolwiek negatywnej przesłanki procesowej uniemożliwia prowadzenie postępowania i zabrania wykonywania czynności procesowych, bowiem przesłanki te mają pierwszeństwo w postępowaniu i są rozpatrywane oraz stosowane przed przesłankami dotyczącymi uznania winy. Organ wyjaśnił, że J.F. w dniu [...] marca 1999 r. na własną prośbę został zwolniony ze służby w UOP i od tego dnia pozostaje poza służbą, jest osobą fizyczną, nie pełnił też nigdy służby w ABW i nie jest obecnie funkcjonariuszem ABW. J.F. nie podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej prowadzonej dla funkcjonariuszy ABW, wobec czego prowadzenie postępowania dyscyplinarnego wobec obwinionego niebędącego funkcjonariuszem jest niedopuszczalne. W rozpatrywanej sprawie niedopuszczalne było więc, na gruncie obowiązujących przepisów, wznowienie postępowania dyscyplinarnego wobec osoby niebędącej funkcjonariuszem ABW.