Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Lipiński Sędziowie WSA Iwona Dąbrowska Ewa Pisula - Dąbrowska (spraw.) Protokolant straszy sekretarz sądowy Aneta Duszyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi T. Z. na uchwałę Rady Izby Notarialnej w W. z dnia [...] września 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy i odrzucenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały, 2. stwierdza, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu w całości, 3. zasądza od Rady Izby Notarialnej w W. na rzecz T. Z. kwotę 100 (słownie: sto) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 25 czerwca 2014 r., sygn. akt II SA/Wa 618/14, po rozpoznaniu skargi T.Z. na uchwałę Rady Izby Notarialnej w [...] z dnia [...]czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały.
Rada Izby Notarialnej w [...] uchwałą z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...]odmówiła T.Z. przywrócenia terminu do wniesienia wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy i odrzuciła wniosek strony o ponowne rozpoznanie sprawy zakończonej uchwałą Rady Izby Notarialnej w [...] z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...].
W uzasadnieniu uchwały przywołano przepis art. 58 K.p.a. Zestawiając treść przedmiotowej normy prawnej z treścią wniosku strony wskazano, że wnioskodawca nie podjął próby wykazania zachowania terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu. W ocenie autorów uchwały, datą taką nie może być dzień ogłoszenia postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, wydanego w sprawie o sygn. akt II SA/Wa 459/13, gdyż z orzeczenia tego wynika jedynie to, że strona nie skorzystała z odwołania, o którym została pouczona. W związku więc z faktem niewykazania zachowania terminu do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu, organ wydał skarżoną uchwałę i odrzucił wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy, z uwagi na nieuwzględnienie wniosku o przywrócenie terminu.
Od powyższej uchwały skargę do tutejszego Sądu wywiódł T.Z. Wyjaśnił w niej, że uprawdopodobnił brak swojej winy w uchybieniu terminu do wniesienia wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy. Zwrócił także uwagę na fakt, iż odrzucenie wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy jest rozstrzygnięciem sprzecznym z normą art. 134 K.p.a.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zaprezentowaną w skarżonej uchwale.
Stwierdzając nieważność przedmiotowej uchwały, Sąd wskazał, że istota sprawy sprowadzała się do oceny skarżonej uchwały przez pryzmat rygorów wynikających z przepisu art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a., a więc do ustalenia, czy nie doszło do jej wydania bez podstawy prawnej.
O braku podstawy prawnej mówić możemy m.in. wtedy, gdy nie istnieje przepis prawa, uprawniający do konkretnego działania, lub też wtedy gdy przepis, który organ uczynił podstawą wydanego rozstrzygnięcia, jest wyłączony od stosowania w realiach konkretnej sprawy.
W ocenie tutejszego Sądu, w badanym postępowaniu zaistniała pierwsza z ww. sytuacji, a mianowicie organ w skarżonej uchwale odrzucił wniosek strony o ponowne rozpoznanie sprawy, mimo iż nie miał w przepisach K.p.a. umocowania do takiego działania.
Zgodnie z normą art. 134 K.p.a., która znajduje odpowiednie zastosowanie również w zakresie wniosków o ponowne rozpoznanie sprawy, w razie uchybienia terminowi do złożenia środka zaskarżenia, organ odwoławczy stwierdza w drodze postanowienia niedopuszczalność odwołania oraz uchybienie terminu do wniesienia odwołania. Przywołany przepis nie przewiduje natomiast uprawnienia organu do odrzucenia odwołania, a więc także wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy. Powyższe wskazuje więc na to, że organ wydał rozstrzygnięcie nieznajdujące oparcia w przepisach obowiązującego prawa. Tego zaś typu uchybienie jest na tyle istotne i poważne, że winno zostać zakwalifikowane do kategorii uchybień prowadzących do nieważności rozstrzygnięcia.