Sprawa ze skargi na decyzję Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji personalnej w sprawie wysokości premii
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Lipiński, Sędziowie WSA Anna Mierzejewska, Danuta Kania (sprawozdawca), Protokolant spec. Marek Kozłowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 marca 2013 r. sprawy ze skargi A. W. na decyzję Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego z dnia [...] września 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji personalnej w sprawie wysokości premii - oddala skargę -

Uzasadnienie strona 1/7

Szef Centralnego Biura Antykorupcyjnego decyzją nr [...] z dnia [...] września 2012 r., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071 ze zm.), dalej powoływanej jako: "k.p.a.", po rozpatrzeniu wniosku A. W. o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją nr [...] Szefa CBA z dnia [...] lipca 2012 r., utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Wnioskiem z dnia [...] maja 2012 r. A. W. zwróciła się do Szefa CBA o stwierdzenie nieważności, na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., decyzji personalnej Szefa CBA nr [...] z dnia [...] czerwca 2010 r. oraz utrzymującej ją w mocy decyzji tego organu nr [...] z dnia [...] lipca 2010 r. w przedmiocie ustalenia premii na okres od [...] lipca 2010 r. do [...] grudnia 2010 r. w wysokości 1% uposażenia zasadniczego, tj. w kwocie 58,30 zł. Powyższej decyzji strona zarzuciła rażące naruszenie art. 107 § 3 k.p.a. oraz przepisów rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 lipca 2006 r. w sprawie warunków przyznawania i zmiany premii funkcjonariuszy Centralnego Biura Antykorupcyjnego, właściwości przełożonych oraz trybu postępowania w tych sprawach (Dz. U. nr 137, poz. 973) poprzez nieuwzględnienie przy ustalaniu premii przesłanek zawartych w ww. rozporządzeniu, a tym samym pozbawienie strony prawa do otrzymania premii w wysokości stosownej do stopnia trudności, złożoności i sposobu realizacji zadań wykonywanych przez funkcjonariusza, jego kwalifikacji zawodowych i efektów pracy, a także opinii służbowej poprzedzającej ustalenie wysokości premii.

Decyzją nr [...] z dnia [...] lipca 2012 r. Szef CBA, powołując w podstawie prawnej art. 157 § 1 oraz art. 156 § 1 k.p.a., odmówił stwierdzenia nieważności decyzji personalnej Szefa CBA nr [...] z dnia [...] czerwca 2010 r. utrzymanej w mocy decyzją własną nr [...] z dnia [...] lipca 2010 r.

W uzasadnieniu organ wskazał, iż w niniejszej sprawie nie została spełniona przesłanka wydania decyzji bez podstawy prawnej, bowiem wskazane jako podstawa rozstrzygnięcia przepisy § 2 ust. 4 pkt 1 oraz ust. 5 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 lipca 2006 r. w sprawie warunków przyznawania i zmiany premii funkcjonariuszy Centralnego Biura Antykorupcyjnego, właściwości przełożonych oraz trybu postępowania w tych sprawach w związku z art. 89 ust. 4 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym (Dz. U. nr 104, poz. 708 ze zm.), obowiązujące w dacie wydania decyzji, stanowiły wystarczające umocowanie dla organu do działania, polegającego na wydaniu decyzji administracyjnej w tej sprawie.

Zdaniem organu, brak jest również podstaw do uznania, że decyzje objęte wnioskiem o stwierdzenie nieważności zostały wydane z rażącym naruszeniem prawa. O rażącym naruszeniu prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 decydują łącznie trzy przesłanki: oczywistość naruszenia prawa, charakter przepisu, który został naruszony oraz racje ekonomiczne lub gospodarcze - skutki, jakie wywołała decyzja, niemożliwe do zaakceptowania decyzji jako aktu wydanego przez organ praworządnego państwa. Rażące naruszenie prawa ma miejsce wówczas, gdy stwierdzone naruszenie ma znacznie większą wagę aniżeli stabilność ostatecznej decyzji administracyjnej. Z rażącym naruszeniem prawa nie może być utożsamiane każde, nawet oczywiste, naruszenie prawa. Nie każde bowiem naruszenie prawa dyskwalifikuje decyzję w takim stopniu, że niezbędna jest jej eliminacja tak, jak gdyby od początku nie została wydana.

Strona 1/7