Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie zwolnienia z zajmowanego stanowiska i przeniesienia na niższe stanowisko służbowe
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Kania (spr.), Sędziowie WSA Janusz Walawski, Eugeniusz Wasilewski, Protokolant Referent stażysta Małgorzata Ciach, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 maja 2014 r. sprawy ze skargi M.M. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie zwolnienia z zajmowanego stanowiska i przeniesienia na niższe stanowisko służbowe oddala skargę

Inne orzeczenia o symbolu:
6192 Funkcjonariusze Policji
Inne orzeczenia z hasłem:
Policja
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Spraw Wewnętrznych
Uzasadnienie strona 1/14

Minister Spraw Wewnętrznych decyzją nr [...] z dnia [...] sierpnia 2013 r., na podstawie art. 127 § 3 i art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267), dalej "K.p.a.", utrzymał w mocy decyzję własną nr [...] z dnia [...] czerwca 2013 r. o odmowie stwierdzenia nieważności rozkazu personalnego Komendanta Głównego Policji nr [...] z dnia [...] grudnia 2012 r. w sprawie zwolnienia M. M. z zajmowanego stanowiska i przeniesienia go na niższe stanowisko służbowe.

W uzasadnieniu organ przedstawił dotychczasowy tok postępowania wskazując, co następuje:

Komendant Główny Policji rozkazem personalnym nr [...] z dnia [...] grudnia 2012 r. na podstawie art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2011 r. nr 287, poz. 1687 ze zm.) oraz § 8 ust. 8 pkt 1 w związku z § 9 ust. 5 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad otrzymywania i wysokości uposażenia zasadniczego policjantów, dodatków do uposażenia oraz ustalania wysługi lat, od której jest uzależniony wzrost uposażenia zasadniczego (Dz. U. z 2001 r. nr 152, poz. 1732 ze zm.) z dniem [...] grudnia 2012 r. zwolnił M. M. - radcę Wydziału [...] Policji ([...]) z zajmowanego stanowiska i z dniem [...] stycznia 2013 r. przeniósł go na niższe stanowisko służbowe specjalisty Wydziału [...] w 6 grupie zaszeregowania, z mnożnikiem 1,75 kwoty bazowej wynoszącej 1523,29 zł, z uposażeniem zasadniczym w wysokości 2 670 zł oraz dodatkiem służbowym w kwocie 1000 zł miesięcznie.

Powyższe, jak wskazał organ, wynikało z faktu, iż orzeczeniem nr [...] z dnia [...] października 2012 r. Komendant Główny Policji uznał M. M. winnym popełnienia zarzucanych mu w postępowaniu dyscyplinarnym czynów i wymierzył mu karę dyscyplinarną wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe. Orzeczenie to zostało wysłane na adres: ul. [...] w W.. Przesyłka nie została odebrana przez adresata, zwrócono ją po dwukrotnym awizowaniu z adnotacją "zwrot 7 listopada 2012 r.". M. M. nie zwrócił się do Komendanta Głównego Policji z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy. Tym samym orzeczenie Komendanta Głównego Policji nr [...] z dnia [...] października 2012 r. stało się prawomocne w dniu 15 listopada 2012 r.

Rozkaz personalny Komendanta Głównego Policji nr [...] z dnia [...] grudnia 2012 r. został również wysłany do strony na wskazany powyżej adres. Przesyłka ta po dwukrotnym awizowaniu została zwrócona do nadawcy z adnotacją "lokal zamknięty" w dniu 28 grudnia 2012 r. Z uwagi na okoliczność, iż strona nie skorzystała z możliwości wniesienia odwołania od ww. decyzji stała się ona ostateczna w dniu 11 stycznia 2013 r.

Wnioskiem z dnia [...] maja 2013 r. M. M. zwrócił się do Ministra Spraw Wewnętrznych - na podstawie art. 156 § 1 pkt 1 i pkt 2 K.p.a. - o stwierdzenie nieważności rozkazu personalnego Komendanta Głównego Policji nr [...] z dnia [...] grudnia 2012 r. W uzasadnieniu wskazał, iż przedmiotowa decyzja została wydana z naruszeniem przepisów o właściwości, tj. art. 24 ust. 1 pkt 2 i pkt 6 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. Nr 96, poz. 618, ze zm.). Wnioskodawca stwierdził, iż rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie powinno zostać wydane przez dyrektora instytutu badawczego. Ponadto, zdaniem M. M., kwestionowana decyzja została wydana bez podstawy prawnej, bowiem przepisy rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 2 września 2002 r. w sprawie szczegółowych praw i obowiązków oraz przebiegu służby policjantów (Dz. U. z 2002 r. nr 151, poz. 1261) dotyczące sytuacji, w których wydaje się rozkaz personalny, nie mają zastosowania do policjantów zatrudnionych w instytucie badawczym. Jednocześnie zainteresowany zarzucił zaskarżonej decyzji rażące naruszenie art. 135o ust. 1 pkt 1 ustawy o Policji, polegające na wydaniu decyzji w oparciu o orzeczenie Komendanta Głównego Policji nr [...] z dnia [...] października 2012 r., które nie zostało mu doręczone, co oznacza, że nie można go uznać za prawomocne.

Strona 1/14
Inne orzeczenia o symbolu:
6192 Funkcjonariusze Policji
Inne orzeczenia z hasłem:
Policja
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Spraw Wewnętrznych