Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Góraj Sędziowie WSA Iwona Dąbrowska (spr.) Anna Mierzejewska Protokolant starszy referent Marcin Borkowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 lutego 2014 r. sprawy ze skargi S. K. na postanowienie Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej Ministra Obrony Narodowej nr [...] z dnia [...] grudnia 1995 r. w przedmiocie zwolnienia oficera z zawodowej służby wojskowej, w skutek osiągnięcia ustawowej granicy wieku oddala skargę.
Wnioskiem z dnia [...] lipca 2013 r., sprecyzowanym w trybie przewidzianym w art. 64 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego pismem z dnia [...] sierpnia 2013 r., S. K. wystąpił do Ministra Obrony Narodowej o stwierdzenie nieważności decyzji nr [...] z dnia [...] grudnia 1995 r., na mocy której został on zwolniony z zawodowej służby wojskowej wskutek osiągnięcia ustawowej granicy wieku. Wniosek swój S. K. motywował kwestiami związanymi z ostatnio zajmowanym stanowiskiem służbowym. Kwestie te oficer przedstawił dodatkowo w piśmie z dnia [...] sierpnia 2013 r.
Minister Obrony Narodowej w dniu [...] sierpnia 2013 r. wydał, na podstawie art. 61a § 1 oraz art. 268a Kodeksu postępowania administracyjnego, postanowienie nr [...], w którym odmówił wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji nr [...] z dnia [...] grudnia 1995 r.
Uzasadniając powyższe rozstrzygniecie, Minister wskazał, że jest to kolejny wniosek S. K. o stwierdzenie nieważności decyzji zwalniającej go ze służby.
Pierwszy został złożony w dniu [...] marca 1998 r. i po jego rozpoznaniu, na mocy decyzji Ministra Obrony Narodowej Nr [...] z dnia [...] czerwca 1998 r., odmówiono stwierdzenia nieważności kwestionowanej decyzji. Po złożeniu przez S. K. wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy Minister decyzją Nr [...] z dnia [...] września 1998 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Ta decyzja została zaskarżona do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 18 lutego 1999 r., sygn. akt II SA/Wa 1616/98 oddalił skargę.
Po raz drugi S. K. zwrócił się o stwierdzenie nieważności decyzji Nr [...] wnioskiem z dnia [...] września 2009 r. Minister Obrony Narodowej, nie znajdując podstaw do uwzględnienia wniosku, decyzją Nr [...] z dnia [...] października 2009 r. odmówił wszczęcia postępowania w analizowanej sprawie. Po złożeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy Minister wydał decyzję z dnia [...] grudnia 2009 r. Nr [...], którą utrzymał w mocy decyzję odmawiającą wszczęcia postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji. Uzasadniając swoje stanowisko, Minister podniósł, iż w sprawie zaistniała powaga rzeczy osądzonej, albowiem Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 18 lutego 1999 r. oddalił skargę wnioskodawcy na decyzję odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji. Powyższy wyrok stał się prawomocny. W związku z tym faktem stanowisko przedstawione przez Sąd wiąże zarówno inne sądy, jak i organy administracji. Wobec tego, przedstawiane przez S. K. argumenty pozostają poza zakresem postępowania. Również powyższe rozstrzygniecie stało się przedmiotem skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który wyrokiem z dnia 11 maja 2010 r., sygn. akt II SA/Wa 118/10 oddalił skargę. W uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd podzielił stanowisko organu, dotyczące występowania w sprawie powagi rzeczy osądzonej.