Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Antoniuk, Sędziowie Sędzia WSA Przemysław Szustakiewicz (spr.), Sędzia WSA Andrzej Góraj, Protokolant Beata Gibzińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 marca 2010 r. sprawy ze skargi S. H. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską - oddala skargę -
Komendant Główny Policji, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 oraz art. 268a ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) oraz art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525 ze zm.), decyzją z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...], utrzymał w mocy decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w B. z dnia [...] września 2009 r. nr [...], cofającą S. H. pozwolenie na broń palną myśliwską.
W uzasadnieniu organ wskazał następujący stan faktyczny.
W dniu [...] czerwca 2009 r. Komendant Wojewódzki Policji w B. wszczął postępowanie administracyjne w sprawie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską. Powyższe spowodowane było ustaleniem przez organ I instancji, że Sąd Rejonowy w A. wyrokiem z dnia [...] grudnia 2008 r. sygn. akt [...] (prawomocnym od dnia [...] grudnia 2008 r.), uznał S. H. winnym popełnienia przestępstwa z art. 178a § 1 kk, tj. prowadzenia pojazdu w stanie nietrzeźwości, za co orzekł karę grzywny (80 stawek dziennych, przyjmując wartość jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych) oraz zastosował środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, z wyłączeniem kat. T, na okres 1 roku. Ponadto organ dopuścił dowód z przesłuchania świadków - policjanta oraz funkcjonariusza Straży Granicznej przeprowadzających kontrolę drogową na okoliczności związane z zachowaniem strony podczas kontroli.
W wyniku przeprowadzonego postępowania Komendant Wojewódzki Policji w B. uznał, iż powyższe okoliczności uzasadniają zakwalifikowanie strony do kategorii osób, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy, tj. takich, co do których istnieje obawa, że mogą użyć broni w celach sprzecznych z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego i w konsekwencji, działając na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 2 ustawy o broni i amunicji, wydał decyzję cofającą pozwolenie na broń.
Od tej decyzji strona wniosła w ustawowym terminie odwołanie do Komendanta Głównego Policji, wnosząc o jej uchylenie, ewentualnie o przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez organ I instancji, zarzucając jej błędną interpretację przepisów prawa materialnego, tj. art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o broni i amunicji, oraz błąd w ustaleniach faktycznych, poprzez przyjęcie, że skarżący należy do kategorii osób wskazanych w wymienionych przepisach prawa.
Komendant Główny Policji po przeprowadzeniu postępowania odwoławczego utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w B. W uzasadnieniu organ II instancji wskazał na obligatoryjny charakter art. 18 ust. 1 pkt 2 ustawy o broni i amunicji. Przepis ten nakazuje cofnięcie pozwolenia na broń osobie, którą można uznać za należącą do kategorii osób wymienionych w art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy, tj. osób co do których istnieje uzasadniona obawa, że mogą użyć broni w celu sprzecznym z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego, w szczególności skazanym prawomocnym orzeczeniem sądu za przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub mieniu albo wobec których toczy się postępowanie karne o popełnienie takich przestępstw. Organ podkreślił, że katalog okoliczności wskazanych w powołanym przepisie ma charakter otwarty, zaś od osób posiadających pozwolenie na broń należy wymagać bezwzględnego przestrzegania przepisów prawa, gdyż w stosunku do nich obowiązuje miernik najwyższej staranności. Komendant Główny Policji podniósł, że do przesłanek nakazujących cofnąć pozwolenia na broń należy zaliczyć przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, a zwłaszcza te, których jednym ze znamion jest stan nietrzeźwości sprawcy, a takim jest czyn z art. 178a § 1 kk, ze względu na wysoki stopień szkodliwości społecznej, związany z zagrożeniem dla życia i zdrowia także innych uczestników ruchu drogowego, jego umyślność oraz ewentualne skutki.