Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Anna Mierzejewska Sędzia WSA Iwona Dąbrowska Sędzia WSA Ewa Marcinkowska (spr.) Protokolant Elwira Sipak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 kwietnia 2010 r. sprawy ze skargi A. K. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] października 2009 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską oddala skargę
A. K. wniósł skargę na decyzję Komendanta Głównego Policji nr [...] z dnia [...] października 2009 r. utrzymującą w mocy decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] nr [...] z dnia [...] lipca 2009 r. w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską.
Do wydania powyższych decyzji doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym:
W dniu 26 maja 2009 r. Komendant Wojewódzki Policji w [...] wszczął z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie cofnięcia A. K. pozwolenia na posiadanie broni palnej myśliwskiej. Postępowanie to zostało wszczęte w związku z informacją uzyskaną z Wydziału do Zwalczania Zorganizowanej Przestępczości Ekonomicznej Zarządu w B. Centralnego Biura Śledczego Komendy Głównej Policji, wskazującą, że w dniu 13 maja 2009 r. A. K. zostały przedstawione zarzuty: o popełnienie czynu z art. 231 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk. w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk, o popełnienie czynu z art. 231 § 1 kk oraz czynu z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 231 § 2 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 w zw. z art. 12 kk.
W toku postępowania organ uzyskał informację o stronie z Krajowego Rejestru Karnego, opinię z Polskiego Związku Łowieckiego Zarząd Okręgowy w S. oraz wywiad środowiskowy z miejsca zamieszkania sporządzony przez Komisariat Policji w B.
Decyzją z dnia [...] lipca 2009 r. wydaną na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 i art. 20 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525 ze zm.) Komendant Wojewódzki Policji w [...] cofnął A. K. pozwolenie na posiadanie broni palnej myśliwskiej.
W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, że Wydział do Zwalczania Zorganizowanej Przestępczości Ekonomicznej Zarządu w B. Centralnego Biura Śledczego Komendy Głównej Policji prowadzi śledztwo pod nadzorem Prokuratora Okręgowego w W., w którym A. K. jest osobą podejrzaną. W dniu 13 maja 2009 r. w Prokuraturze Okręgowej w W. przedstawione mu zostały cztery zarzuty:
1) o czyn z art. 231 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk,
2) o czyn z art. 231 § 1 kk,
3) o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 231 § 2 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk,
4 ) o czyn z art. 231 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.
Organ wyjaśnił, że w przypadku posiadaczy broni wymagana jest nieskazitelna postawa. Osoba, co do której prowadzone jest postępowanie karne o przestępstwo z katalogu przestępstw przeciwko mieniu, nie daje zaś rękojmi, że posiadana przez nią broń nie zostanie użyta sprzecznie z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego. W przypadku strony zaistniała zatem przesłanka przewidziana w art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o broni i amunicji. Organ podkreślił przy tym, iż ustawodawca przesądził, jakie zachowania uważa za powodujące uzasadnioną obawę, że ich sprawca może użyć broni w celu sprzecznym z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego. W świetle tego przepisu osoby skazane za przestępstwo przeciwko zdrowiu, życiu lub mieniu, albo wobec których toczy się postępowanie karne o popełnienie takich przestępstw stwarzają uzasadniona obawę użycia broni w celu sprzecznym z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego. Ustawodawca nie przewidział żadnych wyjątków od tej reguły, w związku z tym organy Policji w tego rodzaju sprawach muszą jedynie ustalić, czy przeciwko posiadaczowi broni prowadzone jest postępowanie karne lub czy jest prawomocnie skazany.