Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Dąbrowska, Sędziowie WSA Ewa Pisula-Dąbrowska, Jacek Fronczyk (spr.), Protokolant Sekretarz sądowy Sylwia Mikuła, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 kwietnia 2013 r. sprawy ze skargi G.C. na postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie postępowania w sprawie wydania zaświadczenia dotyczącego pełnienia służby w charakterze funkcjonariusza Służby Bezpieczeństwa - oddala skargę -
Wnioskiem z dnia [...] sierpnia 2012 r. G.C. zwróciła się do Komendanta Głównego Policji z prośbą o wydanie zaświadczenia potwierdzającego, że nigdy nie była funkcjonariuszem Służby Bezpieczeństwa, a tym samym nie posiadała legitymacji, uprawnień i obowiązków oraz gratyfikacji pracownika Służby Bezpieczeństwa. We wniosku wskazała, że od dnia [...] lutego 1982 r. do 1990 r. była zatrudniona w Akademii Spraw Wewnętrznych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych jako funkcjonariusz Milicji Obywatelskiej i nie była funkcjonariuszem Służby Bezpieczeństwa, jak również agentem, w rozumieniu przepisów ustawy lustracyjnej.
W dniu [...] września 2012 r. Komendant Główny Policji podjął postanowienie nr [...], mocą którego odmówił wydania zaświadczenia potwierdzającego, że G.C. nigdy nie była funkcjonariuszem Służby Bezpieczeństwa.
W uzasadnieniu postanowienia organ wskazał, że nie można przyjąć, aby organy Policji były właściwe do wydawania zaświadczeń o potwierdzeniu faktów, które nie wynikają z prowadzonych przez te organy ewidencji, rejestrów bądź innych danych znajdujących się w ich posiadaniu, a jedynie np. z zeznań świadków, czy też danych dostarczonych właściwemu organowi przez osobę ubiegającą się o wydanie zaświadczenia. Taka sytuacja zaś występuje w niniejszej sprawie, bowiem, w ocenie Komendanta Głównego Policji, podstawowym kryterium uznania, że funkcjonariusz Policji pełnił służbę w charakterze funkcjonariusza Służby Bezpieczeństwa było zajmowanie przez niego określonego stanowiska służbowego. Nie można przy tym stwierdzić jednoznacznie, że osoby, które formalnie nie zajmowały stanowisk w strukturach organizacyjnych Służby Bezpieczeństwa, nie były jej funkcjonariuszami.
W dniu [...] października 2012 r. G.C. sformułowała do Komendanta Głównego Policji wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, podkreślając, że żądane przez nią urzędowe potwierdzenie określonych faktów jest niezbędne dla potrzeb prowadzonego przeciwko Dyrektorowi Zakładu Emerytalno-Rentowego postępowania sądowego. Wskazała na liczne dowody, jakie mają przemawiać za tym, że była funkcjonariuszką wyłącznie Milicji Obywatelskiej, a później Policji, lecz nie Służby Bezpieczeństwa. Zarazem zwróciła się do organu, że jeśli nie uważa się za właściwy, aby wskazał organ, który może wydać żądane przez nią zaświadczenie.
W dniu [...] listopada 2012 r. Komendant Główny Policji wydał postanowienie nr [...], utrzymujące w mocy zaskarżone postanowienie z dnia [...] września 2012 r. nr [...].
W motywach rozstrzygnięcia organ Policji powtórzył argumentację przedstawioną wcześniej, podnosząc także, że w istocie zainteresowana zmierza do uzyskania zaświadczenia, które miałoby potwierdzać, że pełniąc służbę w Akademii Spraw Wewnętrznych, nie była ona funkcjonariuszem organów bezpieczeństwa. W związku z tym, poinformował, że art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów (t. j.: Dz. U. z 2007 r. nr 63, poz. 425 ze zm.) jednoznacznie wskazuje, iż Akademia Spraw Wewnętrznych jest organem bezpieczeństwa państwa, w rozumieniu tej ustawy. Organ wskazał nadto, że instytucją powołaną przez ustawodawcę do prowadzenia kompletnego zbioru danych dotyczących m. in. pełnienia służby w organach bezpieczeństwa państwa, w tym w jednostkach organizacyjnych Służby Bezpieczeństwa, jest Instytut Pamięci Narodowej - Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, zgodnie z art. 1 w związku z art. 8 i art. 5-29 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (t. j.: Dz. U. z 2007 r. nr 63, poz. 424 ze zm.), a zatem to ten organ wskazuje na właściwy w zakresie ewentualnej oceny, czy dana osoba może być uznana za funkcjonariusza Służby Bezpieczeństwa.