Sprawa ze skargi na decyzję Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w przedmiocie odmowy przyznania prawa do renty rodzinnej w drodze wyjątku
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Pisula-Dąbrowska (spr.), Sędziowie WSA Ewa Grochowska-Jung, WSA, Adam Lipiński, Protokolant Marek Kozłowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 kwietnia 2006 r. sprawy ze skargi I. K. na decyzję Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z dnia [...] września 2005 r. znak [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do renty rodzinnej w drodze wyjątku 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji, 2. zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.

Uzasadnienie strona 1/2

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2005 r. nr [...], utrzymaną w mocy decyzją z [...] września 2005 r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, na podstawie art. 36 ust. 1 pkt 10, art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników, odmówił I. K. przyznania świadczenia w drodze wyjątku - renty rodzinnej.

W uzasadnieniu organ wskazał, iż ubiegająca się o świadczenie I. K. ukończyła studia licencjackie, uzyskała zawód, który umożliwia jej podjęcie zatrudnienia i finansowania dalszej nauki. Podkreślił, że kontynuacja nauki w systemie zaocznym nie stanowi wystarczającej przesłanki do przyznania renty rodzinnej w drodze wyjątku.

Powyższa decyzja stała się przedmiotem skargi I. K. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Wnosząc o przyznanie renty, skarżąca podnosiła, iż spełnia warunki do przyznania jej prawa do renty, albowiem jest członkiem rodziny po ubezpieczonym, rozpoczyna ostatni rok studiów magisterskich, ukończyła 25 lat i nie ma jako sierota żadnych środków utrzymania. Podkreśliła też, że ze względu na złe samopoczucie (choroba [...]) nie zdążyła obronić pracy dyplomowej przed naborem na studia magisterskie.

Jednocześnie podniosła, iż nie może podjąć pracy objętej ubezpieczeniem społecznym ze względu na całkowitą niezdolność do pracy. Zarzuciła dodatkowo, iż nieprzyznanie jej renty w drodze wyjątku jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie i podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie, podniósł też, że wbrew twierdzeniu skarżącej, iż jest całkowicie niezdolna do pracy nie przedłożyła w tym zakresie żadnego orzeczenia lekarskiego, a jedynie zaświadczenie lekarza stwierdzające, iż leczy się od 3 miesięcy z powodu [...].

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z brzmieniem art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę pod względem zgodności z prawem zaskarżonej decyzji administracyjnej i to z przepisami obowiązującymi w dacie jej wydania.

Skarga zasługuje na uwzględnienie, jednakże z innych powodów, aniżeli podnosi skarżąca. Stosownie do treści art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 127 ze zm.), sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Powyższe oznacza, że sąd ten ma prawo, a jednocześnie obowiązek, dokonać oceny zgodności z prawem zaskarżonego aktu administracyjnego także wówczas, gdy dany zarzut nie zostanie podniesiony w skardze.

Rozpoznając niniejszą sprawę na podstawie powyższych kryteriów, Sąd stwierdził, iż zaskarżona decyzja jest dotknięta kwalifikowaną wadą rażącego naruszenia prawa skutkującą stwierdzeniem jej nieważności.

Strona 1/2