Nie można ponadto nie wskazać, że organ stosuje przepis art. 154 kpa na zasadzie uznania administracyjnego, co wynika z użycia w nim słowa "może". Nadto przedmiotem postępowania wszczętego w trybie nadzwyczajnym w celu zmiany lub uchylenia decyzji na podstawie art. 154 kpa jest ustalenie istnienia przesłanek wzruszenia decyzji ostatecznej, a więc jest to nowy przedmiot sprawy w stosunku do tego, którego dotyczyło postępowanie prowadzone wcześniej w trybie zwykłym i jego przedmiotem jest ustalenie przesłanek do obalenia lub zmiany decyzji już istniejącej.
Podkreślić należy, że "zmiana decyzji ostatecznej w trybie art. 154 § 1 k.p.a. nie może prowadzić do wydania decyzji sprzecznej z prawem. Słuszny interes strony w rozumieniu art. 154 § 1 k.p.a. musi być interesem znajdującym oparcie w obowiązujących przepisach prawa. Rozpatrując kwestię przesłanek z art. 154 k.p.a., należy przyjąć, że słuszny interes strony nie może być sprzeczny z jasno brzmiącym przepisem ustawy ani też go zastępować, bowiem zasada praworządności, wyrażona w art. 6 k.p.a., zobowiązuje organy administracji do działania na podstawie przepisów prawa" (wyrok NSA z dnia 18 października 2007 r., II OSK 1406/06, http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Podkreślić nadto należy, że "przesłanki wymagania interesu społecznego lub słusznego interesu strony muszą być ustalone w konkretnej sprawie i muszą zyskać zindywidualizowaną treść, wynikającą ze stanu faktycznego i prawnego sprawy, a zatem postępowanie administracyjne prowadzone w ramach przepisu art. 154 § 1 k.p.a. powinno zmierzać do wyjaśnienia, czy za uwzględnieniem wniosku o zmianę lub uchylenie decyzji przemawia wzgląd na interes społeczny lub słuszny interes strony. Oceniając czy w danej sprawie występuje słuszny interes strony przemawiający za uchyleniem decyzji, należy wziąć pod uwagę nie subiektywne przekonanie strony o doznanej przez nią szkodzie lecz rozważyć okoliczności, które pozwalają ustalić, że żądanie strony (zmiany decyzji) jest słuszne i zasługuje na społeczną akceptację" (wyrok NSA z dnia 17 września 2010 r., I OSK 428/10, http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
Oczywistym jest również, iż zastosowanie art. 154 k.p.a. nie może prowadzić do obejścia prawa. Możliwość zmiany lub uchylenia decyzji na podstawie art.154 k.p.a. nie oznacza bowiem przyzwolenia ustawodawcy na obejście przepisów prawa, lecz pozwala organowi na zajęcie się ponowne sprawą m. in. w interesie strony (por. wyrok NSA z dnia 19 maja 2011 r., sygn. akt II OSK 1265/10; z dnia 18 października 2007 r., sygn. akt II OSK 1406/06, http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy Sąd uznał, że Prezes Rady Ministrów dokonał właściwej oceny okoliczności sprawy. Słuszny interes strony, na który powołuje się skarżący uzasadniając wniosek o zmianę decyzji odmawiającej przyznania świadczenia specjalnego, opiera się wyłącznie na odczuciach samego skarżącego, nie jest zaś zobiektywizowany. Za słuszny interes strony nie może być uznane dążenie do dokonania przez organ innej oceny stanu faktycznego sprawy, która była już przedmiotem rozstrzygnięcia w postępowaniu zakończonym decyzją ostateczną, nie może też prowadzić do obchodzenia wymogów dotyczących zasad przyznawania świadczeń specjalnych.
Wniosek o zmianę decyzji w trybie art. 154 kpa nie mógł odnieść oczekiwanego przez skarżącego skutku z przyczyn wskazanych w uzasadnieniu, natomiast zauważyć należy, że skarżący ma możliwość wystąpienia z ponownym wnioskiem o przyznanie świadczenia na podstawie art. 82 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 ze zm.) wskazując okoliczności stanowiące, w jego ocenie, podstawy do przyznania żądanego świadczenia. Taka decyzja, po rozpatrzeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, może być poddana kontroli sądu administracyjnego.
W tym stanie rzeczy, na mocy art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), należało orzec jak w sentencji wyroku.