Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Antoniuk (spr.), Sędziowie WSA Ewa Marcinkowska, Andrzej Kołodziej, Protokolant starszy sekretarz sądowy Maria Zawada, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 lutego 2016 r. sprawy ze skargi H. S. na decyzję Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej z dnia [...] września 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę.
Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej (dalej jako Komendant Główny PSP) decyzją z dnia [...] września 2015 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymał w mocy decyzję [...] Komendanta Wojewódzkiego PSP z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji - wydanego przez Komendanta Powiatowego PSP w K. w dniu [...] października 2014 r. aktu mianowania H. S. na stanowisko starszego technika.
W uzasadnieniu powyższej decyzji Komendant Główny PSP wskazał, iż [...] Komendant Wojewódzki PSP decyzją z dnia [...] października 2014 r. nr [...] przeniósł H. S. z dniem [...] października 2014 r. z Komendy Wojewódzkiej PSP w G. do dalszej służby w Komendzie Powiatowej PSP w K. Decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności. Komendant Powiatowy PSP w K. w dniu [...] października 2014 r. wydał akt mianowania H. S. na stanowisko starszego technika w Komendzie Powiatowej PSP w K. w służbie stałej.
Po rozpatrzeniu wniosku strony o stwierdzenie nieważności aktu mianowania z dnia [...] października 2014 r. wydanego przez Komendanta Powiatowego PSP w K. i uprzednim wszczęciu postępowania nieważnościowego, [...] Komendant Wojewódzki PSP decyzją z dnia [...] lipca 2015 r. odmówił stwierdzenia jego nieważności. W ocenie organu I instancji, akt mianowania de facto nie jest decyzją administracyjną, jednak posiada cztery niezbędne elementy wymagane dla decyzji, zatem można rozpatrywać go pod kątem art. 156 k.p.a. Ponadto, decyzja nr [...] o przeniesieniu strony była zaopatrzona w rygor natychmiastowej wykonalności, zatem była wykonalna już w dniu 8 października 2014 r. Tym samym Komendant Powiatowy PSP w K. był jej przełożonym i miał prawo wydać angaż ustalający składniki uposażenia.
W złożonym odwołaniu strona stwierdziła, że Komendant Powiatowy PSP w K. nigdy nie był jej przełożonym i nie miał prawa ustalania jej składników uposażenia. W tych okolicznościach w niniejszej sprawie wystąpiło sześć przesłanek opisanych w art. 156 § 1 k.p.a. Nadto strona zakwestionowała nadanie decyzji o przeniesieniu rygoru natychmiastowej wykonalności.
Komendant Główny PSP zaznaczył, iż decyzją z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...] uchylił decyzję nr [...] [...] Komendanta Wojewódzkiego PSP w sprawie przeniesienia i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 22 czerwca 2015 r. sygn. akt IISA/Wa 284/15 oddalił skargę strony na tę decyzję.
W wyniku rozparzenia odwołania H. S. Komendant Główny PSP nie stwierdził podstaw do uwzględnienia wniesionego środka zaskarżenia i rozstrzygnięciem z dnia [...] września 2015 r. utrzymał zaskarżoną decyzję mocy. W motywach rozstrzygnięcia organ odwoławczy podniósł, iż H. S. w okresie od dnia [...] października 2014 r. do dnia [...] grudnia 2014 r. była strażakiem pełniącym służbę w Komendzie Powiatowej PSP w K. Zatem na początku tego okresu kierownik tej jednostki organizacyjnej był jej przełożonym i miał prawo, a nawet obowiązek wydania aktu mianowania na stanowisko, a następnie ustalenia składników uposażenia.