Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Kube, Sędziowie WSA Sławomir Antoniuk (spr.), Adam Lipiński, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 09 sierpnia 2018 r. sprawy ze skargi A.P. na postanowienie Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] września 2017 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania administracyjnego - oddala skargę -
Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (dalej jako Prezes ZUS) postanowieniem z dnia [...] września 2017 r. nr [...], wydanym na podstawie art. 97 § pkt 4 k.p.a., zawiesił postępowanie w sprawie przyznania A. P. renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku.
W uzasadnieniu powyższego postanowienia organ stwierdził, że postępowanie w przedmiocie przyznania A. P. świadczenia w drodze wyjątku, na podstawie art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1383 zm.), nie może być prowadzone i zakończone, z uwagi na toczące się postępowanie z zagraniczną instytucją ubezpieczeniową. Zatem, do czasu zakończenia postępowania o świadczenie w trybie zwykłym przez właściwą instytucję ubezpieczeniową należało zawiesić postępowanie na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a.
Prezes ZUS wskazał, iż sprawa uprawnień do świadczenia w drodze wyjątku zostanie rozpatrzona po prawomocnym zakończeniu postępowania o świadczenie w trybie zwykłym.
A. P. zrzekła się prawa do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej powyższym postanowieniem i zaskarżyła przedmiotowe rozstrzygnięcie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
W skardze strona zarzuciła kwestionowanemu rozstrzygnięciu naruszenie przepisów Konstytucji RP, tj.: 1) art. 67 i art. 69, poprzez odmowę przyznania zabezpieczenia społecznego w związku niezdolnością skarżącej do pracy i odmowę zabezpieczenia egzystencji od dnia 28 września 2015 r., 2) art. 176, poprzez "odmowę odwołania się od E-213 wydanego przez lekarza orzecznika" oraz naruszenie prawa wspólnotowego, w szczególności art. 10 Traktatu UE i art 21 Karty Podstawowych Praw UE oraz Europejskiej Karty Praw Socjalnych.
W uzasadnieniu skargi strona podniosła, iż podczas zatrudnienia w J. od dnia [...] grudnia 2013 r. do dnia [...] grudnia 2015 r. stała się niezdolna do pracy w okresie od listopada 2014 r. do [...] czerwca 2018 r. i osobą niepełnosprawną od dnia [...] kwietnia 2015 r. Świadczenia z ZUS skarżąca otrzymywała jedynie od dnia [...] listopada 2014 r. do dnia [...] września 2015 r. pomimo stwierdzonej niezdolności do pracy przez Komisję Lekarską w dniu [...] października 2017 r. oraz oczekiwania na leczenie szpitalne na Oddziale Rehabilitacyjnym [...] Centrum Rehabilitacji [...] w K. Skarżąca przeszła dwie operacje kręgosłupa (w dniu [...] marca i w dniu [...] czerwca 2017 r.) zakończone wszczepieniem implantu [...] ([...]). W celu powrotu na rynek pracy skarżąca została zmuszona do przekwalifikowania się, m.in. ze względu na całkowity zakaz noszenia, przenoszenia i podnoszenia ciężarów. Z tego powodu zdecydowała się podwyższyć swoje kwalifikacji i rozpoczęła w 2015 r. na Uniwersytecie [...] (obecnie jest na III roku studiów).
Skarżącą podkreśliła, iż Państwo polskie pomimo, iż stała się ona osobą niepełnosprawną w trakcie zatrudnienia, odmówiło pomocy w zabezpieczeniu egzystencji naruszając tym samym art. 69 Konstytucji RP.
W odpowiedzi na skargę pełnomocnik organu wniósł o jej oddalenie wyjaśniając, że Prezes ZUS nie ma obecnie możliwości rozpoznania sprawy skarżącej o świadczenie w drodze wyjątku ze względu na to, iż organ stara się ustalić kwestie związane z przebiegiem ubezpieczenia skarżącej z zagraniczną (włoską) instytucją ubezpieczeniową. Tym samym na obecnym etapie postępowania organ ZUS nie może określić, czy możliwe jest przyznanie stronie świadczenia w drodze wyjątku, bowiem ustalenia takie byłyby przedwczesne. Ponadto świadczenie w drodze wyjątku nie może być przyznawane "na przeczekanie" trwania postępowania w sprawie o przyznanie świadczenia w trybie zwykłym.